داد و بیداد
اگر مرگ داد ست
بی داد چیست
فردوسی
نظرات ()
وداع
تا مدت ها
نیستم
به اندازه ای که
هستم !
سحریز یاخشی اولسون
به سایه ی خودم هم
اعتماد نمی کنم !
با خورشید
بازی می کند
تمام روز را !
و دنبال آن روانه میشود
در تاریکی هر غروب
پشت کوههای بلند ... !
تقدیم به پسرم و به یادش ................ زنده باشی و همواره سلامت
طراحی با مداد معمولی ... سال 74
دختر خوبم " سودا " در کلاس آموزش تار آذری
تلاطم آسمان را باد به گوشم می گفت ! یخ زدم از ناله ی او !
لبوی داغ پایین کوه .......... ( افراد پاستوریزه چشم ببندند و رد بشوند لطفا ) !
رودخانه های منجمد در سراشیبی کوه و وفادار به ریشه های تشنه
شاید خانه من روزی اینجا باشد .............. غاری در میان کوه پر برف .... کاش !
سرنوشت یک درخت این بود !
جمعه در کوه بودم . درختی لخت نظرم را جلب کرد ............
انتقام !
گردباد خصم هم باشی
با صخره هایش دنبال تو می آیم
دختر کوهستانم !
صلابت کوههایمان را پس میگیرم ...
نذری
انگار آخرین روزهای فصل سرد است !
به چشم هایم
سرمه ی سیاه زده
بسته اند به درختی !
در شبهایی که از نذری عید
حرف میزنند
و می خندند به من
که از سرما باکم نیست
از اسکلت درخت می ترسم !
دلتنگی
باریکه راه سختی ست
دل ما
برای عبور دیگران
وقتی تنگ میشود برای هم !
درگذشت !
قلب من
درگذشت !
آن لحظه ای که
قلب تو
خونین
از کنارش گذشت
تعطیلی .........
یک روز تعطیلی را می آمدم
در کناره های خلوت سکوت هم
در کنار هم باشیم .
بارم سنگین
اما برای مقصودم
سبک بود
کوهها را می آوردم به زیر پایت
کوههای دیارم را !
تو هم رفته بودی
دریا رابیاوری
برای یک روز تعطیلی من
که در ساحل سکوت هم
قدم بزنیم تا غروب
و آتشی بگیرانیم با جرقه ی دستانمان
در سرمای جدایی !
نه تو
و نه من
تعطیلات هیچ جمعه ای را باهم نبودیم !
من از کوه سکوت خود بالا رفتم
تو در دریای سکوت خود غرق شدی !
سخنی زیبا از نیچه ............
زندگی بدون موسیقی اشتباه است !
غم های تو
غم های تو تمامی ندارد
غصه هایت سربه آسمان میزند
گرگهای خونخوار و هار
عاشق مکیدن خون سرخی
از گلوگاه شبانه های تو اند
و در من اشتهای عجیبی به خوردن غم تو .
غصه ات را با اشتهای یک فقیر میخورم !
بگذار این چنین زنده بمانم ...
آغوش نقره ای
چهار هلال رقصان
در چشمان ما بود
در اطاقی که به نقره ای میزد تاریکی آن
رودخانه های خروشان ماه را میدیدم
در نگاه تو
که چشمه های خشک نگاه من را تر میکرد
با سخاوت یک باران بعدازظهردلگیر
ماه یکتا نیست
و زمینی خشک و بی هوا هم نیست
در زمین خشک خفته بودیم
خفه می شدیم
اگربه آسمان باز نبود لبهای خشک ما
دیدم چشمه های جاری ماه را
در چشمهای تو
آنوقت که چرخی زدم
به حیرانی نگاه تو به من
اذان تنگ غروب شاهد است
وقتی خورشید به مرخصی میرفت
ماه را چگونه تقسیم میکردیم
در شعاع لغزان و مهتابی تن هم .....
سخنی جالب از محموددولت آبادی
سخن مردم !
می خواهم پیاده بروم
هوا را ببلعم
نفس نفس ...
انگار صبح زیباییست
همه اینطور می گویند !
برف باریده
و روی سیاه زمانه را
سفید کرده
... رنگ من هم پریده
شده است عین برف .
باید پیاده بروم
مسافت تنهایی را
فکر کنم به فکر کردن
مدتهاست فکر نکرده ام
به سخن همه !
نمایی از بقعه تاریخی شیخ شهاب الدین اهری واقع در زادگاه من ..........(اهر)
کاریکاتور ی از آثار جناب آقای فیروزی
سخن از گیسوی خوشبخت من است
هرچقدر دراز میشود
عمر آن ...
پیچ و تاب میخورد زیبا !
وارونه ( داستان کوتاه )
کتاب شیمی را در دستش گرفته و می خندد. میگویم : درس خوندن که خنده نداره . اونم درس شیمی . ادبیات بود باز یه چیزی !! گفت : مامان ، کتابو وارونه گرفته ام دارم حفظش میکنم . عین بعضی نوشته های معمایی تو که از آخر به اول می نویسی و فقط خودت می فهمی چی ها نوشتی . و دوباره بلندبلند خندید . گفتم : حالا اینکارو نکن میری تو امتحان حواست پرت میشه . بذار برای وقتی که دنبال تفریح هستی . گفت : اتفاقا اینطوری بیشتر تو یادم می مونه .
همین صبح است که من آماده میشم برم پیاده روی و اون بره امتحان . داریم صبحانه می خوریم . گفت : مامان عجیب نمیشد اگر کارهای دنیا هم همینطوری وارونه می شد ؟! مثلا فکرکن وقتی کسی دنیا میاد عوض اینکه مثل حالا شادی کنند و ........ تو سر خودشون بزنند و لباس سیاه بپوشند و مراسم عزا بگیرند . و تا مردنش همش گریه کنند و اون روزی که می میره بخندند و لباسهای مراسمی مثل عروسی به تن کند و آواز بخونن و با ارکستر و ساز و رقص دفنش کنن !!!!!!!!!!..........
گفتم :پسرم ، انگار از بس درس حفظ کردی و توی اطاقت خودتو حبس کردی کله ات عیب کرده . پاشو عزیزم باهم بریم بیرون . پیاده بریم . تو برو مدرسه ات منم برم کمی بدوم . داشتیم کفشهایمان را می پوشیدیم پسرم کفشاشو عوض بدل پوشید و منم . توافق کرده بودیم تجربه کنیم و طبق دستورالعمل شیمی عمل کنیم و با آمتحان به نتیجه ای منطقی برسیم .
از بس چشمم به آسمان است
همیشه زمین میخورم ...
ای کاش از زمین
به آسمان می خوردم !
هنر اینجاست !
عکس بسیارجالب و هنری
ازآثارعکاسی آقای حسن ذوالفقاری
برگرفته از وبلاگ " tara "
طوفان
نقاشی با نوک ناخن و پاستیل ( آبستره )
دریا - طوفان - قایقران - ساحل
طوفان دریا
نجاتم داد
از دست ناجی غریق !
ساحل در نگاهم پیداست
زیر تلاطم شن ها ...
وعده
می خواهم دیداری داشته باشم
با تو
در خواب نه !
همان جا که گفتی :
سراب ... !!
ما هرچه را که باید
از دست داده باشیم، از دست داده ایم
ما بی چراغ به راه افتادیم
و ماه ، ماه ، ماده ی مهربان
همیشه در آنجا بود
فروغ
صبح بخیر
یک دانه از تخم گل نیلوفر را اوایل پاییز در گلدان کاشتم و گذاشتم پشت پنجره اطاقم . حالا در اوایل زمستان به گل نشسته است . 
آوای سکوت
سکوت را گوش کنید
صعود می کند
به آسمان !
همنفس ( تقدیم به خودمان )
نفس کشیدن را آغاز می کنم دوباره با تو
می آیم همنفس ! به کوی روح و روان تو
جسم پاره ات روی دیواره های شهر است
می آیم تشنه به چشمه سارهای روان تو !
زندگی را دوباره مستانه می کنم با تو شروع
مذهب تو هست یکتا اصول دین من و فروع
غیر از ایمان تو به کافری دگر مذهبی نیست
بساط زندگی را پهن می کنم با شراب شروع !
مردمان شهر ارواح می خندند به ما در پای کوه
اوج قله ها را می نوردیم و دورمیشویم از پای کوه
بگذار ارواح در گوش هم ازترس بگویند و خوش باشند
برویم که افسانه ما را فردا بگویند زنده گان در پای کوه !
از حافظ
پرستوها که رفتند
کلاغی سیاه جانشین آنهاشد
تا بشارت دهنده سحر باشد
در شبی که تمام نمیشد شبهایش .
صدای شغالان را می شنیدم دیشب
داشتند صدای شوم کلاغ را
با صدای زوزه هایشان می بریدند .
گوش هایم را گرفته بودم
طاقت شنیدن اذان را نداشتم !
در دمای شلیک گلوله های سربی
به سوی تو !
بدون شرح !
عمر ...
عمر جاوید ما
در آن روز روشن بی پایان بود
در خنده های گرم
که به شبی کوتاه
از دست دادیم
در خوابی سنگین !
سخنی از یک نفر !
به دلت گوش بسپار
دل همه چیز را می داند !
پیروی از ندای دل مثل آموختن یک زبان خارجی است :
ممکن است اشتباهاتی مرتکب شوید
اما سرانجام به هدف می رسید ......................
" پائولو کوئیلو "
مقدمه ای از کتاب : کیمیاگر
دیوارتو
دیوار تو
تنها نشانی که از تو دارم
خانه ای ست که دیوارهای آن
به ابن رنگ نیست
نه آجر قرمز
نه اکر
و نه هیچ رنگی ...
به رنگ بیرنگی ست !
او میرود !
ای مردمان روزگار من !
او میرود ،
می رود تا فراموش شود
زیر گرد و غبار غم
برای همیشه خاموش شود
می رود که بمیرد
می رود که تنها شود !
پیچ و خم های خاطرات
پستو شدند در پس هم
گم شدیم ، سرگیجه گرفتیم
در گرد و غبار پاهای گریزان هم
نفسی نمانده است دیگر
نه برای او
نه برای من !
آسمان را ببینید
مانده است در ضخامت ابر
ماه درخشان و خورشید روزگارمن !
آی مردمان روزگار بد ...........
بن بست !
میدانستم
روزی خواهم رسید
خواهم رسید به بن بست
.......
آغوش تو !
مادر
چشمم به آسمان است
در شبی که به نیمه می رود
از ستارگان یخ بسته خبری نیست
میدانم کجایند!
ماه در آغوش گرمش
پناه داده است همه را
در پیاله ی زرد وجودش
که گرما را وام گرفته است
از خورشید پشت کوههای تابستان
در سرزمین زمستانی ما ....
سخنی از بزرگان
در سایه هیچ بوته ای نمی روید !
آخر خط ( داستان کوتاه )
کنار پنجره ی سرویس دانشگاه نشسته است . همه صندلی ها پر است ، جز صندلی کنار او . راننده معطل یک نفراست تا سرویس پر بشه و بره .
دختری کتاب به دست از پله های سرویس بالا می آید و آرام آرام و با احتیاط از اولین دسته صندلی میگیرد و سرپا می ایستد و نفسی تازه می کند . انگار تا رسیدن به سرویس دویده است . با حرکت ماشین تلو تلو میخورد . با کتابهای قطوری که در دست دارد سرپا ایستادن برایش مشکل میشود و به سرفه می افتد . به اطراف نگاهی می کند و با دیدن یک جای خالی ، کنار پسر می نشیند . سعی می کند فاصله بین او و خودش را رعایت کند . پسر خودش را به پنجره می چسباند و به بارش برف در جاده خلوت نگاه می کند . سه پسر که در صندلی های عقب نشسته اند می خندند و یکی به دیگری می گوید : ببینید چطور الان اسلام به خطر می افته ؟ و هرسه دوباره با خنده ای عصبی به کتف هم میزنند . پسر آهی می کشد و دختر کتاب ها را در بغلش میفشارد و رو به پسر می گوید : ببخشید آمدم نشستم اینجا . دارند به شما گیر میدن در حالیکه تقصیر من بود . پسر گفت : خانم ، چه تقصیری ؟ مگه ما چکار می کنیم که ؟ وضع اینجوریه دیگه ! ......... دختر گفت : اگر میتونستم سرپا بایستم ، جایم را عوض میکردم اما با بیماری " ام اس " ی که دارم سخته برام ایستادن . الانم که نشسته ام زانوهام میلرزه . خدا میدونه چطور با هزار مکافات میام دانشگاه . هر روز حالم بدتر از دیروز میشه .
پسر رو به دختر گفت : متاسفم . خدا شفاتون بده . توکل به اون داشته باشید فقط .
پسرهایی که پشت سر آنها نشسته و تا بحال ساکت بودند می خندند و یکی گفت : هنوز اسم هم را ندانسته به هم " اس ام اس " شفاهی میدهند . پسر رنگش سرخ میشود و ظاهرا با دختر مشغول گفتگوست و از بیماری ها و پیشرفت روزبروز علم صحبت می کند . دختر با اشاره به پاهایش و دستهایش چیزی را انگار نشان میدهد . پسرها می خندند و به هم می گویند : آهان ، کار بیخ پیدا کرد . شاهنامه آخرش خیلی خوشه میگن !
پسر دوام نمی آورد و به پشت سر برمیگردد و رو به آنها می گوید : چه اس ام اسی ؟ خانم از بیماری " ام اس " صحبت می کنه . پسرها بازهم خندیدند و یکی گفت : آره جون خودت ... تو هم حتما بهش میگی که دانشجوی پزشکی هستی و اونم باور میکنه که علاجش پیش توست . چرا حرفو سفسطه می کنی ؟
دختر رنگش سفید شده ؛ دستش میلرزد و کتابها از دستش می افتند زمین . پسر کمکش میکنه و میده دست دختر . دختر از جایش برمی خیزد و سرپا می ایستد . میگه : دیگه چیزی نمونده برسیم . پسر از جایش برمیخیزد و خودش سرپا می ایستد و به دختر اصرار می کند تا سرجای اولش بنشیند و کتابهایش را روی صندلی او که حالا خالی شده بگذارد . دختر می نشیند و تشکر می کند . رنگش همچنان پریده و سرد هست . پسرها از رو نمی روند و یکی می گوید : اهان ، پسر شناختمت ! ترم چهار دانشگاهی و پزشکی میخونی . راست میگفتی پس ! اما یادت رفته بند سبزنازک را به مچت ببندی . ها ! می آمدی نمازخانه و عوض خواندن نماز ، شعر می گفتی و از بهاران و چلچله های سیاه حرف میزدی . استغفرالله ..............
پسر ساکت است و از پاهای دختر که به هم میخورد چشم برنمیدارد .
راننده گفت : آخر خطه ! صلوات بفرستید و پیاده شوید !
تسلیت بر رهروان حسین .......................
جدال
امروز غمگین تر از تمام روزهای بدون تو بودم
بیهوده در پی گریز از دیروزهای بدون تو بودم
میخواستم زمان و مکان را پاره کنم خود را بدرم
در جدالی با فردا باز اسیر روزهای بدون تو بودم !
حادثه
حادثه
تو می روی به سویی
من می روم به سویی
نقطه تلاقی لرزیدن دل ما
پرواز پرنده ای زخمی بود
در آسمان پر دود و باروت !
شبهای انتظار
موهای سیاه پر از ستاره اش را
می افشاند روی شانه های خسته من
همدرد منست تا سحر ،
سرش روی سینه
در آغوش من ، شب !
می تاباند نورنقره ای " ماه " اش را
در تاریکیهای خیال من
می زداید دلتنگی هایم را
با تعبیر خوابهای تو
که میداند چگونه با منی تا سحر .
دستهای ارغوانی ام را وقتی
می سپارد صبح
به دستهای کهربایی تو
می خوابد تا شبی دیگر به آرامی
شبهای شب زنده دار من
از طلوع سحر
تا غروب دوباره ما !
آرش کمانگیر
تیری انداخت
با تمام قوا !
سرزمین ما بزرگ شد و تو
من بزرگ نشدم اما ...
تیر تو در فاصله ی یک بوسه
سنجاق سینه ای شد
روی تن پوش سرخم !
نو بزرگتر شدی و بزرگتر
در سرزمین پهناور دل من !
مین
در زمینی متروک
" مین " هستی !
در خرابه های متلاشی جان
دور سرت می گردم تا ابد
پا روی تو نمیگذارم هرگز !
میروی ...
انگار نمی روی
پاهایت ایستاده اند
در خاکی که من زمین خورده ام
در من جوانه می زند قامت تو
درکوچه خلوت سحر
کلاغی نشسته
روی درخت مجنون
تنها و تنها ....
گفت برو بخواب !
بیداری در خواب می چسبد
و پر زد در آسمان مه آلود من !
خالق
برای خلق تو باید خودم دوباره یک خدا شوم
از خدای تنها ی عالم تو باز دوباره جدا شوم
او تو را میگیرد از قلب دلبسته و شکسته من
میربایم تو را به قیمت این که رقیب خدا شوم !
آموخته ام ....................
آموخته ام که :
باد
با چراغ خاموش
کاری ندارد ....................
( سخنی از یک دوست 
میخواد برف بیاد بازم !
مدتها بود در کنج تنهایی خودشو به آغوش می گرفت و بازوهاشو فشار میداد و نه چیزی میخورد و نه چیزی می گفت . همه می گفتند انگار سرش به جایی خورده و عاقل شده که با پرحرفی های همیشگی اش گوش ما را مدام میبرد با داستانهای من درآوردی . دیگر نه سربسر کسی میگذاشت نه خنده ای سر میداد . می گفت : همه چی تموم شده . خنده هم ، بازی هم ، زندگی هم ... حالا فرصت گریه هاست . داشتیم درتمام این مدت سر هم کلاه می گذاشتیم . فقط همین را می گفت و برای اینکه تکرار نکند نوشته بود روی کاغذ آ4 و چسبانده بود روی در یخچال . امروز که از خواب پا شد دوباره کلاه کوه را به سرش گذاشت و چکمه های کوه را درآورد و گفت : میخوام برم ! هر کی خواست بازی کنه دنبالم بیا د .
زنان - مردان ( داستان کوتاه )
به همسرم گفتم همسایه دعوتم کرده برای مراسم تعزیه ی امام حسین و قسمم داده حتما منم برم . همسرم برای خودش نسکافه دم میکرد . گفتم : برای منم توی یک لیوان بزرگ بریزکه تا برگشتنم ، مقداری هم سرد شده باشد . گفت : ای به روی چشم همسر نازم ! نمیذارم سرد بشه ، میذارم روی قلبم داغ بمونه و خندید . گفتم : زود برمیگردم لازم نیست قلبتو بسوزونی . و چادر سیاهم را سر کردم و با عجله رفتم . صدای روضه خوان تا خانه ی ما می اومد . مادر سالار جایی برایم بین جمعیت فشرده به هم ، باز کرد و کیپ هم نشستیم . سالار دوست کودکی پسرم هست . بیشتر زن ها را نه به اسم خودشان که به دوستی دوران کودکی بچه هاشون با پسرم و به نام آنها میشناسم . یکی هم مادر آیدین خله هست . مادر سالار انبار گوشت و پیه است و من پیش او نشسته و انگار به بالشی نرم تکیه داده ام . جایم بد نیست ! مادر آیدین به مادر سالار گفت : داشتم می گفتم که چه جوری با دعوا و هزار کلک بالاخره این انگشتر را به گردنش گذاشتم تا خرید . دو روز هم رفتم خانه مامان و کارهای خانه و بچه ها را ریختم روی سرش تا حساب کار دستش بیاد . ببین چقدر زیباست . مادر سالارپوزخندی زدو گفت : حالا میتونی به خواهر شوهرت پز بدی که شوهرت واست ارزش قائله و دوستت داره . اونم تا ته دلش میسوزه مگه نه ؟ مادر آیدین خندید و گفت : حتی اوایلش تو انگشتم دید و نپرسید این چیه .... دیدم که رنگش سرخ شد و فشارش رفت بالا . مادر سالار گفت : شوهر من هم یه جور دیگه هست اخلاقش .
گهواره علی اصغر را آوردند و خیلی ها بر سر زدند و با صدای بلند گریستند . مادر آیدین آن دستی را انگشتر جدید داشت گذاشته بود بیرون از چادر ش و به حرفهای مادر سالار گوش میداد . یکی از زنها که گریه میکرد گفت : صحبت هاتون را آوردین اینجا . بذارین گریه هامون را بکنیم . اینه دیگه مصیبت بر سر همه میباره . و روشو برگرداند و به گهواره نگاه کرد . روضه خوان رفت تا دعای زنی را که پشت در اطاق بست نشسته بود مستجاب کند . زن پشت در نمی گذاشت روضه خوان بره داد میزد تا آرزوم برطرف نشه همینجا میمونم .
مادر سالار گفت : بیچاره زن . بچه دار نمیشه حاجتشو میخواد . بعد گفت : ببین ! هیچوقت نه با شوهرم دعوا کردم نه قهر کردم برم خانه مادرم . تا گفته ام یه چیزی واسم بخره همیشه گفته : ای به چشم جان من . حتما برات تهیه میکنم . جانم در خدمت شماست خانم ! .... مادر آیدین گفت : و واقعا هم میخره برات همه چیزو ؟ مادر سالار گفت : برام مهم نیست بخره یا نه . همین که این چشم را میگه و پیش اقوام خودش بخصوص مادرو خواهرش بهم ارزش میده برام کافیست . نمیدونی چه حال به حالی میشن وقتی شوهرم " چشم عزیزدلم " میگه . نخریده هم باشه فکر می کنند خریده و من از آنها قایم میکنم . آره اینجوریه که از همسرم هم بیشتر بهم احترام میذارن . مادر آیدین سری به افسوس تکان داد و گفت : تو خیلی با سیاست هستی . میدونم . خواهر شوهرم دیروز بهم گفت : بدبخت ، دوست داشتن با زور نیست که ! این برادر منو به روز سیاه نشوندی و به همه مقروضه .... یه کم عقل هم داشته باش بهت افتخار کنیم . منم با شوهرم قهرم که پیش اون نه تنها از من دفاع نکرد که در را کوبید و رفت . دستهای مادرآیدین از انگشترهای نگین دار پر بود . و هر دو دستش از زیر چادر سیاه توری برق میزد . هر دو زن به صدای بلند یا حسین گفتند و گریه ی سوزناکی سر دادند .
گوشی ام زنگ زد . همسرم بود . گفت : نسکافه ات داره یخ میزنه . تشریف نمیاری من برم سر کارم ؟ گفتم : ای به چشم عزیزم دارم میام ... نری ها . تنهایی نمی چسبه بهم .
مزایده
می ترسم
تبسمی زنم
بر کمدی روزگار
لبانم را به مزایده میگذارند آنوقت ...
تاجران اندوه !
دروغه
تو
نبریدی
دل از من !
خونت گلگون می کند
رفته - رفته
رو سفیدی ام را ...
رازونیاز
برای راز و نیاز
نیاز داری به وجود من
برای راز و نیاز با خدا هم
باز به وجود من .
حالا خدا هم تنها نیست !
با وجود نمازهای تو و من ...
امروزهم نگاه کردم
از پشت پنجره
بیرون را
کوه را
آسمان مه آلود را
پرواز بی هدف کلاغان را
درخت لخت باغچه را
خیابان سرد و ساکت را
مغازه های بسته و باز را
نه از پشت پنجره ای بسته
که هر روز با دستمالی مرطوب
شیشه اش را برق می انداختم
از پشت پنجره ای که
کولاک و خشم زمستان
دیشب آن را شکست .
زمستان امسال
.......................
زمستان امسال
آنچنان سرد است
که روح و تن یخ بسته من
در پناه آتش جهنم ات هم
آب نخواهد شد !
جواب
گفتی :
از کدام طرف طلوع کرده
آفتاب من این وقت ؟!
گفتم :
آفتاب سرزمین تو
غروب نمی کند
هیچوقت !
سخنی از مهاتما گاندی ...........
هنوز نمی دانم
هر سال که می گذرد
یک سال به عمرم اضافه می شود
یا یک سال از عمرم کم می شود !
با چشم بسته هم می شناسمت
آشنای ققنوس ها هستیم
بیا برویم ...
آتش ها را گیرانده اند !
مسیر
از تکرار
خسته شدم
دوستت ندارم
همین !
زندگی را
در مسیر دائمی اش
به خود واگذاریم
به ما برنخورد
شانه های افتاده اش !
من که از کوههای برفی می گویم
تو که از جنگل های بارانی
در سرزمین خیس ات ...
نقاب
باور و اعتماد نخواهم کرد به ظاهر انسان ها
آدمهای روزگارما تبدیل شده اند به حیوان ها
از کسانی می ترسم که بره مینمایند خود را
با نقاب عابدان گشته اند برده ی شیطان ها !
برگ در انتهای زوال می افتد
و میوه در انتهای کمال ...
بنگر که تو چگونه می افتی !
کدام سحر ؟
کدام سحر
کدام خورشید که طلوع بکند با غرور
کدامین روزهایی که با غم بسر نرود
کدام دلی که بتپد با افتخار برای وطن
دیوانه ای بسته بادکنکهای رنگی به پایش
داد می زند در کوچه های برفی شهر
ای مردمان خوشبخت!
از خواب برخیزید
بهار می آید دوباره به خانه های شما !
پنجم دیماه ...
درست همین دیروز بود که رفتی
دی ماهی سرد و جانسوز
راست میگفتی که تنها نخواهم بود
شغالانی آمدند برای دریدن سهم تو
که قانون نوشته بود بر پیشانی من ، غلط !
تنهایی دریده ام را می آورم به سرزمین تو
فقط تو میتوانی مرهم زخمهایم باشی
دیشب در خواب دم صبح
گفتی این سخن را
تابحال ندیده بودم گریه ات را
که عجز میدانستی برای ما
من را ببخش !
می آیم ... می آیم به خاک پاک تو
سخنی از دکتر علی شریعتی
آدم یک " بودن " است و انسان یک " شدن " ...........
خوشا به حال آنان که برای عشق قلم می زنند
در ساحل دریاهای خروشان فقط قدم می زنند
آنان که ترسی ندارند و دل به دل دریا میسپارند
نیستند از ریاکارانی که سخن با قسم می زنند !
حسود
از بس
برای دل تو می نویسم
دل من
در من نمی زند
خود را می زند !
تیر
حرفی
برای گفتن
نیست
مرگ
تنها
یک تیر خلاص دارد !
ایمان
رفتن تو
مثل رفتن ماه است
هنگام سحر
و آمدنت مثل خورشید
گرم و پر شرر !
ماه را شبها می آورم
به کوی تو
تا نگاه کند با خجالت
به روی تو
غرور او را می شکنم
به نور تو
عالمی را عوض نمیکنم
به تار موی تو !
اولین روز زمستان
بی امان می بارد
قطره های باران
در هوایی زیبا
چون بهاران
می زنیم بر کوه و
صخره های خیس
شادمانیم با هم
اولین روز زمستان !
این منم که میترسم از آسمان بدون تو
قفس بزرگی است این آسمان بدون تو
بسته ام بال و پرم به زخم بال و پر تو
این منم ! نمی پرم در آسمان بدون تو ...
تکرار زندگی
خوابیدیم و بیدار شدیم یلدا !
هیچ چیزی عوض نشد فردا
روزهای تکراری دوباره شد پیدا
خورشید مایوس و تکه ابری هویدا
آنکه می گفت بشوم فنا نشد فدا
دوباره بر سر کار شد خدا و ناخدا
دوباره بستم کتاب قدیمی دهخدا
در سیر و سلوکی شدم دوباره دادا
خوشحالم که هنوز مانده ام شیدا
دوباره می خندم و میزنم تو را صدا
میرویم دوباره بر اوج آسمان و بلندا
خلاص میشویم از غم فرداهای یلدا !
ببین ! زمستان آمده سرما میزند ندا:
باز با خاطرات ما گرم است و بی ردا !
پروفایل کبرا پورپیغمبر ( آذر )
ایمیل مدیر وبلاگ
آرشیو وبلاگ
» عناوین مطالب وبلاگ
» آبان ٩۳
» مهر ٩۳
» شهریور ٩۳
» امرداد ٩۳
» تیر ٩۳
» خرداد ٩۳
» اسفند ٩٢
» بهمن ٩٢
» آبان ٩٢
» تیر ٩٢
» خرداد ٩٢
» اردیبهشت ٩٢
» فروردین ٩٢
» اسفند ٩۱
» بهمن ٩۱
» دی ٩۱
» آذر ٩۱
» آبان ٩۱
» مهر ٩۱
» شهریور ٩۱
» امرداد ٩۱
» تیر ٩۱
» خرداد ٩۱
» اردیبهشت ٩۱
» فروردین ٩۱
» اسفند ٩٠
» بهمن ٩٠
» دی ٩٠
» آذر ٩٠
» آبان ٩٠
» مهر ٩٠
» شهریور ٩٠
» امرداد ٩٠
» تیر ٩٠
صفحات وبلاگ
» " مریض " - ( داستان کوتاه )
» داستان کوتاه ( هویت )
» فصل پنجم
» رو در رو
» رو در رو
» " انکار "
» خاک تربت
» بشر
مطالب اخیر
» ۱۳٩۳/۸/٤
» اطلاعیه برگذاری نمایشگاه نقاشی در تهران... دعوت از سوی یک هنرمند
» اطلاعیه ... دعوت از سوی یک هنرمند آذربایجانی ( ناهید برادران اسکندانی )
» ۱۳٩۳/٧/٢۳
» عکس از آقای حسن ذوالفقاری ...
» ۱۳٩۳/٧/٢۱
» دستور !
» ۱۳٩۳/٧/٢۱
» ۱۳٩۳/٧/٢٠
