کاروان

...............از : ناشناس

ستاره بخت کسی شوم نیست !

این ما هستیم که آسمان را  بد تعبیر می کنیم .

 

                       

پنجره

تنها یک پنجره

رو به سوی کوچه است

پنجره مال من است

افسوس آن بسته است .....!

باز بود این پنجره

در تمام فصل ها

برف و باران و تگرگ

بادوطوفان هم اگرمی شدهوا

 

                 ×××

می دانم هیچوقت نمی آیی دیگر

کوچه خالی شده است

           نفسم می گیرد .

           یاد تو پیچیده در افکار من

           پیچکی هستی

           به دور تن من .... !

چون از اینجا رفتی

محکم آن را بستم

شد قفس این پنجره

من اسیرت گشتم .......... !

 

 

 

نقاشی رنگ و روغن : 1386

 

 

ضرب المثل آلمانی

یک پایان تلخ بهتر از یک تلخی بی پایان است .

 

زمین گرد نیست !

کاش ....... !!

 

کاش بگذارند

 

همینطوری بنشینم

 

             در یک صندلی

 

                چون محکومین به ابد !

 

و خورشید

 

سایه ام را بچرخاند

 

            دور سرم تا  ابد ...

 

.......... داد خواهم زد :

 

زمین گرد نیست ... نه !

 

                           و نمی چرخد روزگار !!

 

همه چیز از  گالیله آغاز شد

 

                    ***

 

فرو پاشی

با یک  " کلیک  "

 

دنیای جدیدی کشف میشود

 

که  مارکوپولویی  ندارد !

 

و عظمت فضولی  ( ببخشید )

 

کنجکاوی انسان

 

آن را بدون کاشف کرده است  !!

 

                   ***

 

با وجود آی - دی های بی اصل و نسب دار

 

و دنیای مکش مرگ مای  " چت "

 

به انضمام " فیس " و افاده های طبق - طبق

 

که آرایش شده اند در سلمانی خجول درونت

 

و وبلاگ های پاستوریزه  

 

که استخوان " قلم " ات را

 

معتاد می کند به رشد قد عقل !!

 

و وب های  غیر بهداشتی آکنده از ویروس

 

که نمیدانی از کدام کشتارگاه

 

تب مالت اش را به جانت می زند ؟

 

این چنین است که فرو می پاشی

 

چون دیگر " تو " یی وجود ندارد

 

که همیشه در دسترس بودی

 

وبا آتش زدن پر حتی یک گنجشک

 

سی مرغان را به اعتراض وامیداشتی !

 

..... مانده ای در همان دنیای کهن

 

که می گویند

 

                بزودی فرو می ریزد

 

                      و من هم با  تو !!

 

                       در دنیای ارواح مجازی .

    

                         ***

 

: مشترک مورد نیاز در دسترس نیست !

 

ضد فیلترها هرچقدر عظیم میشوند

 

تو به همان ساده گی

 

پشت ویندوزهای قفل دار

 

               دور میشوی از  من .....

 

                        با یک شلیک !!

 

   

                               ***

 

 

 

 

 

              

 

 

 

 

 

آه .... باران !

ریشه در اعماق اقیانوس دارد - شاید  -

 

               این گیسو پریشان کرده

 

                    بید وحشی باران !

 

یا نه دریاییست گوئی واژگونه برفراز شهر

 

                              شهر سوگواران .

 

هرزمانی که فرو میبارد از حد بیش

 

ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر

باتشویش:

 

رنگ این شب های وحشت را

 

               تواند شست آیا از دل یاران ؟

 

چشمها و چشمه ها خشک اند .

 

روشنیها محو در تاریکی دلتنگ

 

همچنان که نام ها در ننگ !

 

هرچه پیرامون ما غرق تباهی شد .

 

آه باران ای امید جان بیداران !

 

برپلیدیها - که ما عمریست درگرداب آن غرقیم -

 

                                 آیا چیره خواهی شد ؟

 

                              

 

 

 

                    شاعر : فریدون مشیری

 

 

 

 

 

 

مامان بچه ( داستان کوتاه )

چراغ قرمز بود . منتظر تاکسی بودم و ضمنا در

گوشی همراهم به دخترم توصیه می کردم بعداز

دم کشیدن برنج اجاق را حتما خاموش کند تا

غذا نسوزد .  در همین حین زنی شتابان و

پریشان سررسید و خواهش کرد گوشی ام را به

او که کاری واجب دارد بدهم . گوشی من از اون

ارزان ها بود و موردی نداشت بهراسم ازاینکه

ازدستم بقاپد و در برود . با اطمینان خاطر دادم

دستش . به قیافه اش هم نمی خورد چنین

کاری بکند .  شماره ای را با عصبانبت گرفت و با

بغض گفت : حرف آخرمه ... گوش کن ! فقط

گوش کن . سلام و زهرمار .  مامان - مامانی

هم  نگو ! ........ ازتو متنفرم .

  به خاطر تو  بود که زندگیم را تباه کردم و پیه

هر تهمت را به تن مالیدم . گفتی از  باباهه

جدابشم بعد با هم زندگی کنیم . حالا  که

باباهه از خانه بیرونم کرده و رفته ام دادگاه و با

هر مرد و نامردی دست به یقه شده ام میگی

صبر کن تا حکم رسمی طلاقت را تو شناسنامه

ات ثبت کنند بعد سرپرستی تورا قبول کنم . گور

پدر دادگاه  !  همه راه ها را به رویم بسته است

که بچه داری . زن مقداری مکث کرد و دوباره داد

کشید : گفتم نگو مامانمی - مامانمی ! چرا بیام

پیشت ؟ چی ؟.... گرسنه ای ... غذا میخوای ؟

بسوزه اون شکم لامصبت ات !! و گوشی را داد

دستم و بدون هیچ کلامی رفت . خیره نگاهش

می کردم . دلم به حال بچه ای سوخت که هی

التماس میکرد و مامان - مامان می گفت و

خواهش میکرد بره پیشش و غذایی تهیه کند .

مامانی بنظرم خیلی بیرحم آمد . توی دلم گفتم

: چرا باید بین اختلاف بابا - مامان  بچه شان

فحش بشنوه و فدا بشه ؟

 

 

 

چراغ سبز شد و ماشین ها حرکت کردند . زن

چادر سیاهش را روی سرش مرتب کرد و

دستپاچه  ازبین ماشین ها که برایش بوق می

زدند به سرعت گذشت و در کوچه باریکی پیچید

... حرفم با دخترم نیمه تمام مانده بود . نگرانش

بودم مبادا آب جوش را بریزد به دست و پایش .

دوباره زنگ زدم به خانه . حواسم نبود . زدم روی

شماره ای که زن گرفته بود . تا خواستم دهانم

را باز کنم مردی قاه قاه خندید و با صدای خشدار

و لوسی گفت : پشیمان شدی جیگر ؟ چرا

شماره ات را عوض کرده ای ؟ مامانی من ... دم

غنیمت است بیا پیش دلم باهات کار واجب دارم

. به خدا گرسنه ام ... چرا جواب نمیدی ؟

مامانی ؟

 

 

 

 

 

دوباره چراغ قرمز شد .

 

 

 

 

 

 

 

                        ********

 

عشق من !

 

نهان در میان ساقه های ترد

 

جمله های یک باغچه است .

 

پشت حروف و ابیات و امثال

 

که از باران سخن سیراب اند

 

و در سینه خاکش

 

              - می مکند از پستان ابر -

 

                آسمان را آرام ......... !

 

احاطه می کنم باکوهی ازنقطه چین و ویرگول

 

به انضمام پرانتزهای خمیده باریک

 

                  که عین شکل منند

 

                   در تعظیم به او   !!

 

                         ***

 

می پوشانم وجود عریانش را

 

با علامت های تعجب تعجب !!!!!!!!

 

عین نرده های پهلوبه پهلوی خاردار .

 

علف های هرز باغچه همسایه

 

از حسادت می میرند و زنده می شوند

 

در بحر طویل صناعات ادبی آکادمیک

 

           با کلمه موذی  " و غیره  " .... !

 

                          ***

 

عشق من  !

 

کلامی دیوانه است

 

در دیوان قطور زمان

 

که زنجیرش را پاره کرده

 

از لای استتار و گروتسک پراعتبارجهان

 

و در دفترچه حقیری خفته

 

          در یک   "  سروده  " بی پایان !!

 

 

                          ***

 

هیچکس قادر نیست

 

آن گنج نهفته در قنداق نوستالژی من را

 

از مجهولات و قواعد دست وپا بسته ی

 

                                      عروض  -

 

                                       قافیه  -

 

و پادزهر ایجاز و ایهام و استاتیک

 

                          بیرون بکشد

 

               از دست داروغه های مفتش

 

                          و سانسور کند قیچی !!

 

                                که خودش 

 

                                 خودش را

 

                         تکه پاره می کند

 

                    ضمیر سوم شخص مفرد !!

 

در زمین بکر بی قباله ای

 

معلق در روی ابرهای سفید بایر

 

که دانه های آب  را

 

از سردابه چشمانش

 

لای ابرها میکارد

 

در تهاجم خیل کلاغان افسون

 

با دستانی که

 

هر روزه برای برداشت حیات

 

ارتفاع خارهایش را بالا می برد

 

با تاول های ترکیده

 

که تمامشان دهانی هستند

 

گشوده برای خواندن سرود

 

در تمامی اشارت اصالت

 

                    انگشتانش .......

 

          که پروازی امن می خواهد برایم

 

          در  هجوم ... سرخ .... غروب... !

 

                         ***

 

واژه های نورس جوانه زده

 

عین -  شین  - قاف  را

 

در چاک گود سینه اش

 

                شخم می زند هر روز

 

                         - محصول :

 

                            دوم شخص مفرد است !

 

                           ***

 

ما  وول می خوریم

 

در آیه های معلق ....

 

           -  که بی هویت اند  -

 

                     رسولانشان  !!

 

و دهان شهوانی جان را

 

با سوزن های خیزران

 

از علف های پاپیروس می دوزیم

 

                        برای تنبیه خدایان ......

 

                           ***

 

عشق من !!

 

              اشعه ای هست

 

              که گذر می کند

 

              از زمین و آسمان " افلاطون  "

 

              و گم میشود در سفسطه منطق !!

 

 

                           ***

 

 

 

 

 

 

            

 

دنیا همیشه باید زیبا باشد

از جلوه ات بر دروازه بامگاه

 

شفاف می شود مروارید زمین !

 

تا بر آستان تو ره یابم

 

دامن دریاها را می گیرم

 

زیرا  :

 

           - دنیا همیشه باید  تر باشد  !

 

تا به مهمانی تو در آیم

 

سر می دهم دورترین نغمه را

 

زیرا  :

 

            - دنیا همیشه باید زمزمه باشد !

 

چنین است آنچه هست

 

هنگام که تو در آن می نگری

 

                  - تا زیبایش کنی !

 

                       ****

 

 

                                          مفتون امینی

نوید بهاران .......... ( برگرفته از وبلاگ عزیزالله گونجی )

 

............ غرق

آکواریوم بزرگی ست دریا !

 

اسب سپید یالدار امواج

 

می نوردد با نعل قایق های وارونه

 

بر دست هایی که

 

با سرانگشتان نفس می کشند

 

از زیر آوار آب

 

                  ........ دیوانه وار .

 

 

                   ***

............... پیش بینی هوای روزگار !!!!!!!!!!!!!!!

 

باتوجه به اینکه سن ازدواج بسیاربالا رفته و

                                            

رسم و رسومات زمان هم عوض شده چاره ای

نیست جزاین که دختر خانم های پا به سن

گذاشته دست همسن خودشان را بگیرند و

 

دنبال آینده شان باشند !!!!!!!!!!!!!!

 

                        

( مثل همه ) - ( داستان کوتاه )

               مشدعلی رفت !                              

   نوه اش مرجان صدایش کرد : آغاجون ! پاشو

آب آوردم . مشدعلی حرکتی نکرد . پشتش رو

به دختربود . مرجان خم شد و در بیخ گوشش

بلندگفت :آغاجون ... آب میوه ! 

 

برخلاف تمام روزها که ناله پیرمرد در خواب

هم قطع نمیشد تکان  نخورد . دختر دست

کشید به دست پدربزرگ که کنار تخت آویزان

شده بود . سرد سرد ....  انگار یخ بود .

دختر ترسید . هیچوقت دستان پدربزرگ سرد

نمی شد . مثل حالا که صدایش هم میزدی

حتی توی خواب ام یک جوابی میداد . توی

دلش  چیزی لرزید و در ناباوری خیال کرد شاید

خودش را به بیهوشی زده و میخواهد

سربسرش بگذارد . دوباره خم شد و به چهره

اش نگاه کرد . چشمان بازش به سوی باریکه

نوری که از لای کرکره تابیده بود مبهوت مانده 

و لخته خونی کنار دهانش دلمه بسته بود .

  مرجان فریادکشید و مادرش را صدا زد . زیر

تشک اش تکه نان خشکی را قایم کرده بود !

 

 

مشدعلی رفت ! مثل تمام آنهایی که یک روزی

میروند و دیگر باز نمی گردند .

 

 

نه از مشاهیر بود ونه از برجستگان و نخبگان

دنیا . او فقط یک انسان معمولی بود مثل همه

ماها .

 

                         *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

توجه !

سحرخیزباشیدو کامروا .........

 

حدس بزنید .................

زنان و دنیای مجازی !

 

 

به نظرتان چه چیزی تماشا می کنند

 

که این چنین شادو شنگولند ؟؟؟؟!!!

 

 

............ هذیان نیمه شب

اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست

 

رهروی باید جهانسوزی نه خامی بی غمی !

 

                      ***

                                            حافظ

افسانه

در دهلیزهای تاریک ذهن

 

به دنبال واژه های روشنم

 

دوان -  دوان

 

          هراسان به خاطر تو ....

 

که از ستاره های پنهانش

 

در  کان سالیان به بادرفته

 

به دور سنگ تو الماس چینم

 

به روی گورتو غلطان بریزم .

 

به دنبال توام با سایه خود

 

گریزانم از این سرمایه خود !

 

مطیع هست سایه ام درزیرپایم

 

چه خندان او لگدها میخورد بر زیرپایم .

 

هلال ماه آویختی به دستم

 

که این افسانه را با ماه گفتم .

 

گل عمر خار هست در جسم متروک

 

به روی خاک تو با آه خفتم ............

 

 

 

 

 

 

 

درون آسمان دل پرنده پر نمی زند

 

پرنده کوچ کرده است به خانه سر نمی زند

 

جدایمان نموده است شکارچی بد زمان

 

میان ""دود ""  خانمان  پرنده در نمی زند .

 

 

                      ×××

 

 

دامنه زیبای سهند ...................

 

گامی تازه برداشتن

 

کلامی تازه گفتن

 

این است آنچه مردم از آن می هراسند .

 

                                     داستایوسکی

 

سخنانی از بزرگان

تخیل .... مهم تر از دانش است .

 

                                 (  آلبرت اینشتین)

 

ای زنی که صبحانه خورشید در پیراهن توست ...

 

پیروزی عشق نصیب تو باد !

 

( شفق )

قدیم سوز ............

قیش گده ر اوزی قارالیخ کوموره

قالار ............!

 

:زمستان می رود! روسیاهی به

زغال می ماند

 

اثر هنری از :

استادکیومرث کیاست ( هنرمندمعاصر )

 

................. نوید

سرما دیگر بس است !

 

این زمستان می رود .

 

گرمایی لازم است

 

با بساطش می رود .

 

برف فردا آب است

 

آبرویش می رود !

 

دلها بی تاب است

 

بیقراری می رود

 

             ***

 

هر شبی یلدا است

 

طول آن هم می رود

 

روزها کوتاه است

 

صبر او هم می رود .

 

دست گل ها از خاک کوتاه است

 

این خبر به گوش آنها می رود

 

قلمم در راه است

 

به هواداری گل ها می رود .

 

                ***

 

یخ و کولاک حاکم است

 

این دو  حتما می رود

 

کولاک گوشش کر است

 

غافل است که می رود !

 

آه و بیداد  گل  است

 

پیش خورشید می رود

 

چون که گرما در ره است

 

هرچه سرماست  می رود ...

 

                 ***

 

 

 

 

 

 

................. عادت ( داستان کوتاه )

محال بود چیزی بخورد ویا بیاشامد و ته بشقاب

 یا لیوان چیزی نماند . عادتش بود ....... از

 غذایش همیشه یکی دو قاشق می ماند یا

 یکی دو قلپ نوشیدنی . این مواقع مجبور می

 شدم برای اینکه غذا حیف نشود و روانه سطل

 زباله نگردد ته مانده هرچیزی از او را یا خودم

 بخورم یا به گربه کوچولوی بیماری که پسرم در

 راه پله پشت بام درون یک کارتن نگه میداشت

 بدهم . بالاخره بعد از مدت ها چشم غره رفتن

 و دعوا و نهایتا حرف زدن با زبان خوش قبول

 کرد و قول داد و گفت : چشم ... دیگه کمتر

 غربزن .تمام و کمال میخورم تا حسرت خوردن

 ته دیگ های من به دلت بمونه ! .............

 خوشحال شدم که یک عادت بد را از بین برده

 ام . تا چند روز زیر چشمی می پاییدمش . اما

 راست گفته بود و به قولش وفا می کرد .

 

دیروز بود . می خواستم ظرف ها را بشویم .

 دیدم پیاله ای ماست که به خواست خودش در

 سینی غذایش گذاشته بودم و به اصرارش پر

 کرده بودم طبق معمول گذشته نیمه تمام

 مانده است . حرصم گرفت . ماست را سر

 کشیدم و پیاله را حسابی لیس زدم . گفتم : تو

 آدم بشو نیستی . خندید و گفت : چیکار کردی

 تو ؟ خوردی ؟ .... گفتم : چکارکنم ... ماست به

 این خوشمزه گی و گران را بریزم تو سطل یا

 بذارم جلوی گربه ؟ آخه حیف نیست ؟

 

گفت : تو که مجال نمیدی آدم حرفشو بزنه !

 اون ماست را گربه تا نصفش خورد و رفت ...

دوبیتی تورکی

قار یاغسین  " عینالی " یا

 

نارباخسین " می " قابینا

 

گوزله ره م آخشام اولا

 

تار چالسین  یار حالیما !

 

فلسفه ..........

وقتی ما چیزی یا واقعیتی را نفی

میکنیم از  "  عدم  "  آن سخن می

گوییم و میدانیم که هستی

هرچیزی

 

 

با عدم آن اثبات میشود . چرا که

دربرابر عدم  " هستی  " معنا مییابد

 

 

 

.............. جامه بلور

رویاهایم را می بافم شبانه

 

هر  رج آن تک ستاره ای هست!

 

و ماه را در سینه

 

روی قلبم گره می زنم

 

در زمینه آیینه شفاف آن 

 

زیر مهتاب پر نور ...

 

 

بلور سحر عبور می کند از تنم

 

وقتی آسمان را می پوشم !

 

 

              ***

 

 

 

 

 

 

 

 

خوشه چینان : اثر ------------- وان گوگ نقاش هلندی

مردان - زنان

مرد و زن اهل جنگ در زمان صلح

 

با درون خودشان می جنگند  !!

........... یه حرفایی !!

به اندازه تمام انسان های روی زمین

و زیر زمین داستان وجود دارد... باور

نمی کنید ؟

 

: بشمارید !

 

............. پرنده مردنی ست

دلم گرفته است

 

دلم گرفته است

 

 

به ایوان میروم و انگشتانم را

 

بر پوست کشیده شب می کشم

 

 

چراغ های رابطه تاریکند

 

چراغ های رابطه تاریکند

 

کسی مرا به آفتاب

 

معرفی نخواهد کرد

 

کسی مرا به مهمانی گنجشک هانخواهدبرد

 

پرواز را به خاطر بسپار

 

پرنده مردنی ست ...........

 

 

                                  فروغ فرخزاد

 

باهارین سسی گلیر

 

بو آریخ کیشی یادیزدا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

           آتا - آنالار سوزی :

 

آدام گئده ر آدی قالار ..........

 

              ×××

 

       قالیخ قیز 

   

      

 

نظره بوجور گلیر

 

دانیشماق چتین اولوب

 

سوزلر آغزیمدا قالیب

 

بویاتی اوتاندیریر !!

 

هرده ن بیر چیخسا نئجه

 

دوداغین گوشه سین نن

 

اوتانجاق بیر  قیز کیمی

 

قاپینی اورتر یئنه !

 

دوداغیم باغلی قالیب

 

او قیزیم ئوده قالیب ..........

 

           ×××

 

 

.......... تحقیق فردا برای تعطیلی غیرمنتظره

 

مژده به بچه های عاشق تعطیلات !

 

 

 

 

 

 

 

اکثر مدرسه های آذربایجان بخاطر

بارش برفی زیبا بسته است .

تحقیق کنید تا بفهمید شما جزو

کدام شهرو روستاهای مذکور

هستید .  ؟؟!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

هموطن لر : گونوز- گئجه ز  خیر

 

اولسون !

 

 

توصیه ها ی ایمنی ( بخندیم و صورتمان را با سیلی سرخ کنیم )

غضنفر از آموزش رانندگی بر می

گشت . پرسیدند : مربی چی بهت

گفت ؟  غضنفر بادی به غبغب

انداخت وگفت : فضا بسیار معنوی

بود . مربی فقط  داد می کشید :

  یا ابوالفضل ... یا ابوالفضل  !!

 

                

جمعه خوب و خوشی برایتان آرزو می کنم .......... کامروا باشید !

خاک تربت

گر بخواهم خانه ات ویران کنم

 

این نباشد عشق و آن باشد هوس !

 

عشق هر روز لاغر و رنجورتر از دست ما

 

آخرش او مثل ما آب می شود !

 

کار او  آواره گی ... چرت زدن

 

تکیه او به باد هم می شود .

 

او که چون ماری چنبر زده است

 

زهر خود را به تنم می ریزد

 

گر هزاران بار هم نیشم زند

 

جام او با دست من پر می شود .

 

هر کسی نوشد از  این جام و شراب

 

آتش خفته درونش بیداراز دست عشق !

 

آن کسانی که همیشه سر به تربت میزنند

 

خاک مرگ زندگی را هر زمان می بوسند .

 

گر بخواهند تاسعادت را به چنگ دل زنند

 

با همان تربت بسایند جام مستی ... عشق را !

 

                             ***

 

از تکالیف روز تعطیل !

 

 

 

علم بهتر است یا ثروت ؟

 

 

رقص زیر باران ( داستان کوتاه )

بازش کردم تا تماشا کنم !  شب بود . باران

شدیدی میبارید . در پیاده روی خیابانی آرام

  مردی زیر باران برایم می رقصید . هیچ جنبنده

ای نبود . تنها چیزی که می چرخید و می

چرخید پاهای مرد در رقصی موزون با نوای باران

بود و سوتی که با دهانش می زد . چتری هم به

دستش بود که هر از گاهی به روی سرش میبرد

یا با حرکاتی ماهرانه آن را هم نوا با صدای

سوتش چون گلی زیر بغلش جامیداد و مثل

فرفره ای می چرخاند ........ می رقصید و می

رقصید و پنجره های خانه ها در تیره گی شب

چون طلا می درخشیدند و در لای خطوط باران

چشمک می زدند .  عجیب بود . هیچکس از

پنجره سرک نمی کشید و فضولی نمی کرد .

  مرد با تمام رقصی که میکرد نگاهش تنها به

یک جا ثابت بود : پنجره ای در طبقه دوم

ساختمانی ! پشت آن زنی بود که برای  او  و

من آواز می خواند .

 

رقص راک اندرول مرد با آن حرکات ریتمیک پاها و

اداهای عجیب و غریب متهورانه مرا به یاد 

الویس پریسلی انداخت . گفتم : چه امنیتی !!

مردی رقصان در خیابان و زنی آواز خوان در پشت

پنجره  .  صدای زن درهمه جا پیچیده بود اما

کسی  کنجکاوی  نمیکرد ! غرق تماشا بودم که

پسرم آمد و گفت : مامان میشه صدایش را قطع

کنی ؟ من فردا امتحان دارم . صدا را برخلاف

میلم قطع نمودم . بدون آن آهنگ و صدا  مرد در

وسط خیابان و زیر باران انگار دیوانه ای بود که با

خودش می جنگید و می لنگید ! پلیسی

خشمگین از راه رسید . چپ چپ نگاه کرد و

چترش را  گرفت . مرد بساط حرکات خود را آرام

آرام  جمع کرد و با ظاهری  بی تفاوت نگاهی به

آسمان انداخت .  پلیس  در حالیکه چتر را بالای

سرش گرفته بود با چابکی یک بالرین و با اشاره

زن به سوی خانه او سرید و نگاه مبهوت مرد در

وسط خیابان روی نگاه من ثابت ماند . دلم براش

سوخت و از پلیس و زن بدم آمد .  تلویزیون را

بستم و از پنجره به بارانی که هر لحظه صدایش

اوج می گرفت نگاه کردم . کسی من را نمی

دید . تمام کسانی که در پیاده رو مقابل دیدگانم

قرار داشتند چتری بالای سرشان بود که تا

گودی آن فرو رفته بودند و تنها چیزی که می

دیدند زمین گل آلود و خشتی بود . شلوار و چادر

آنها تا زانو خیس بود . صدای شرشر باران در

بوق اتومبیل ها و هیاهوی مردم گم شده بود

....... پنجره را بستم !

 

........... قتل ( داستان کوتاه )

دورش کروکی کشیده بودند . و تکه ای پر روی

 خونی که به سیاهی میزد افتاده بود . دراز

 کشیده و پاهای استخوانی اش را لای شکم

 فرو برده بود . هیچکس بهش دست نمیزد .

 بچه ها دورش غوغا میکردند و گاهی نوک

 انگشتشان را به بدنش می زدند و زود می

 کشیدند . یکی گفت : مردار شدی برو بشور !

 بچه هاج و واج مانده و ترسیده بود . گفتند :

 برید کارآگاه رو صدا کنید باید معلوم بشه چه

 کسی اینو کشته ؟ فریاد کشیدند : پوآرو بیا !

 زودباش  بیا تحقیق .  پوآرو آمد . با زیرشلواری

 و کاپشن آدیداس . دست زد به همه جای بدن

 مرده . ابرو درهم کشید و گفت : کار خودشه !

 رضا ...... رضا ترسید و عقب رفت و قسم خورد

 کاراون نیست . اما وقتی پوآرو  یک تکه پشم

 سیاه مرینوس را از گردن کبوتر باز کرد به همه

 چیز اعتراف کرد . در آن محله فقط پدر رضا با

 هزار سختی جان می کند و برای دیگران فرش

 میبافت و هفته ای دستی می گرفت . پسرم

 آمد خانه و گفت : اینم از یک ماموریت

 غیرمترقبه دیگر . کبوتر را در باغچه دفن کرد .

 

                          ×××

............... سه ... دو .... یک !!

 

نرمش جانکاه خمیازه ............

تکرار ................

صبحی ست مثل همه صبح ها ! که آسمان

سرش را چون زنی شلخته میخارد و دهن دره

می کند و در انتظار بیدارشدن خورشید بی جان

که پشت کوهها در رختخواب دره ای سرد هنوز

یارای بیدارشدنش نیست دوباره لحاف ابرهای

غبارگرفته را  بر سر می کند و می گوید :

هرکسی کار خودش ... آتیش به انبار خودش .

صبح ی بیحال که در انتظار شبی راکد خمیازه

می کشد .........

                              

 

 

ای ساربان آهسته ران کآرام جانم میرود

 

وآن دل که با خود داشتم با دلستانم میرود

 

پرسش ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!!!!!

با کدامین لالایی انسان هیچوقت از

 

 خواب ابدی بیدار نمی شود ؟

 

مادر ! بگذار دوباره سرم را بگذارم

 

 روی زانوانت و موهایم را نوازش

 

کن . دلم برای تنهاییت میسوزد ...

 

شب بخیر مادر ! صدایم کن ولی از

 

 خواب بیدارم نکن ..... خسته ام !

 

 

 

 

 

دلم گرفته ....... نمیدانم چرا ! رمقی برای

 نوشتن ندارم . دلم میخواد برم و گم و گور

 بشم . بدانند کجایم که نگرانم نباشند ولی

 دنبالم نیایند هیچوقت . کنار یک جرعه آبی ...

 آلونکی بی سایبان ..... سایه نمیخواهم !  از

 هرچه سیاه هست بیزارم . دلم میخواد چشمم

 به نقطه ای خیره شود در عمق نیستی ...

 میخوام در درون خاطراتی سپید و مه آلود کفن

 حیات را از تن پاره کنم . دلم میخواد برم ... از

 همه هستی بسوی کمال نیستی . قدم هایم

 نمی لرزند دستانم خالیست فقط ! خسته ام .

 

............. تصحیح

: مامان چرا غلط نوشتی ؟

 

گفتم : چی رو ؟

 

گفت : مثلا شاعری ! بیا ....

افتضاح ! باید می نوشتی :

 

کشتی شکستگانیم !

 

درستش اینه ....... توی دلم گفتم :

 

این که بدتر از آن شد ... بیچاره

 دخترم ...........

 

 

 

 

............... کمک !!!!!!!!!!!!

کشتی نشستگانیم !

 

ای باد شرطه برخیز ......

 

 

 

 

 

نقاشی رنگ و روغن ...... اثر : رضا صمدی

بیر ایکی سوز ..............

حیدربابا گون دالیوی داغلاسین

 

اوزون گولسون بولاخلارین آغلاسین

 

اوشاخلارین بیردسته گول باغلاسین

 

یئل گلنده وئر گتیرسین بویانا

 

بلکه منیم یاتمیش بختیم اویانا ...

 

عکس از عزیزاله گونجی

دوبیتی ( تورکی )

هاوا طوفان سویوخ بوراندی

 

یئل اسیر گوزلر سولاندی

 

اییلیب آغاج لارین بل لری

 

زمانه پیس ! عجب یامان دوران دی !

 

                           ***

 

 

چشم مادر ..............

جدا شد از تن مادر  فروغ چشم

 

دلش آزرده از  خاموشی چشم

 

نمیدانم چه رفته  آمده بردیده ی او

 

که اشک نور ریخت از چشمه ی چشم ........

 

                       ***

 

 

 

تسلیت ............

فردا رحلت حضرت محمد پیغمبر مسلمانان است .

 

تسلیت اینجانب را بپذیرید .

 

عکس طبیعت ( عزیزاله گونجی )

آرشیو وبلاگ

صفحات وبلاگ

مطالب اخیر

موضوعات وبلاگ

نویسندگان همکار

لینکستان