کاروان

دست جادوی هنر

روزگاری مدید است که شبها و سحر

تا پریشان می کند خورشید رویای بشر

می دمند گلهای نیلوفر به آن رنگ بنفش

چوب جادوی تو در  خلق  "  اثر  " !!

                       ××××

جز تو کس بهتر نداند معنی  نور و گهر

گشته چشمان  دلت شور و شرر

دست جادوی هنرمند تو یک  گلزار است

هیچ کس نیست به غیر تو گرفتار  خطر !

                    ××××

آتش عشق هنر را می زنی در یک  اثر

شعله ور میسازی در تیره گی فکر بشر

بی تفاوت ها  ,گرفتاران به راه دگرند

برگزیدی به جهان هنری  یک  دلبر

                  ××××

آنچه در قلب تو هست  , نیست  فنر

جلوه ای هست  ز زخمهای جگر

ناظری برهمه عالم  , نگران  گلها

می درند خسته دلت را دشنه های جور و شر !

                       ××××

چون که شبها می رسد  , دل می زند  پر

از دیار دگران  به سرزمین های  دگر

جز  هنرمند کسی طاقت پرواز ندارد

ای  دلاور  !  ره  تو  داده  ثمر  .

                         ××××

 

 

می کشی  در یک  اثر میزی به رویش  ساغر

می چکد قرمز  "‌ می  "  از  آن  بی خبر

می کشیم انگور و  " می " ها را به  سر

از تمام  عشق ها  این بهتر !!!

                    ××××

جملگی  این  را کنیم  باور

که وقتی مضطرب هستیم و بی  یاور

چو  طفلی گم شده  , سر در گریبان

می دویم بر آشیان  این  پدر  ,  این یار  .

                        ××××

مدح  شاهان و حکومت نکند شعر وهنر

نفروشد قلمش را به درگاه  دگر

جز  به  آغوش  پر از  مهر  هنر

 سر  تعظیم  نیارد    "  آذر   "  !

                      ××××

                                                                    نوشته شده به تاریخ  :

                                                            30  مهر ماه 1385

                                              تقدیم به استاد پیشکسوت هنر و

                                                " انسانیت  " و پدر مهربانم :

                                           آقای کریم صدق روحی   

 

                                                            

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:۳۳ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٠/٤/۳۱

داستان کوتاه ( آخرین بوسه )

کانال مشهوری , ازدواج باشکوهی را نشان می دهد .  شاهزاده ای با یک  دختر عادی عهد می بندند که فقط مرگ آنها را از هم جدا کند .

عروس در لباس سپید  , چون سیندرلای خوشبخت و داماد در لباسی مانند شوالیه ها ,  دهان جهانیان را به حیرت باز می کنند . دیدن بوسه ی مرسوم آنها در آخر مراسم سه - چهار ساعته  , بیننده را هم می کشد و هم جلوی تلویزیون میخکوب می کند . در قسمت آواز خوانی کلیسا که فرصتی برای چرت زدن منتظران هست  , به کانال دیگری می زنم .....

خبر  راجع به فرار نزدیک به 500 زندانی است که در جهان به  " طالبان " مشهورند ! هنوز پلیس و ارتش در جست و جوی آنهاست که برمی گردم به مراسم ازدواج ...... قیافه ی اکثر  زنها در زیر کلاههای بزرگ معلوم نیست . مستر بین  و دیوید بکام هم در میان مهمانان هستند و طوری قدم برمیدارند که انگار تروریستی اسلحه را پشت سرشان گرفته و به سکوت وادارشان کرده اند .  البته حالتشان اینطوریه و الا پشت سرشان دو خانم متشخص که قیا فه شان زیر کلاههای بزرگ اصلا معلوم نیست  , خودنمایی می کنند . از این تعداد 600 نفر دعوت به شام هستند ولی به علت نامعلومی نزدیک به500 صندلی خالیست .

دو سه روز دیگر  , داماد در اعتراضی به  سنت شکنی عروس که با بوسه ای اضافی , ملکه مادر را عصبانی کرده  , اسلحه را می کشد وعروس را می کشد  ! تلویزیون باز است و خبر کشته شدن  " بن لادن " را می دهد . داماد به حالت خبردار رو به تصویر مردی ریشو و لاغر , پایش را روی جنازه عروس می گذارد وبا سلامی نظامی  , داد می زند : ...... راهت ادامه دارد ! 

زیبای خفته , چشمانش باز و دهانش را محکم بسته است  !

                                ×××××××                         

 

                                                            اردیبهشت  90

                                                             

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:۳٤ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٠/٤/۳۱

یادآوری

دیروز 29 تیر  سالگرد ازدواجم بود . مرحله ای از زندگی که در جریان آن یک پروسه ی شناخت واقعی از زندگی حقیقی را طی کردم . از اینکه یک زندگی پر فراز و نشیب  ( هم تلخ وهم شیرین ) را پشت سر گذاشته  و تجارب به دردبخوری را لمس نموده  و کسالت و روز مره گی را تسلیم کرده ام ( در فعالیت های جسته - گریخته هنری   )  خوشحالم   !       ....22 سال زندگی مشترک فرصت خوبی بود برای نگرش های تازه .....از همسرم متشکرم که در این دست اندازها با من حضور داشت و دارد .

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:۱٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٤/۳٠

عروسک کوکی ( برگرفته از دیوان اشعار فروغ فرخزاد )

بیش از اینها  ,  آه  , آری

بیش از اینها میتوان خاموش ماند

 

می توان ساعات طولانی

با نگاهی چون نگاه مردگان ,  ثابت

خیره شد در دود یک سیگار

خیره شد در شکل یک فنجان

در گلی بی رنگ بر قالی

در خطی موهوم بر دیوار

 

می توان با پنجه های خشک

پرده را یک سو کشید و دید

در میان کوچه باران  تند می بارد

کودکی با بادبادکهای رنگینش

ایستاده زیر یک  طاقی

گاری فرسوده ای میدان خالی را

با شتابی پر هیاهو ترک می گوید

 

می توان بر جای  باقی ماند

در کنار پرده  ,  اما کور  ,  کر

بی سبب فریاد کرد وگفت :

"  آه من بسیار خوشبختم  "

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:٠۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٤/۳٠

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir