کاروان

نقاشی رنگ و روغن - سال : 1385

" هاوا " - ( تورکی شعر )

باخیرام هاوایا  سولوب

بولوتلار هر  یانا دولوب

دان اولدوزی گوزون یوموب

آی دان خبر یوخدی ... اولوب !

 

باخیرام داغلارا  ساری 

 یانیر  اوزاقدان چیراغلاری

باشدان باشا آغ ... لوتدی

سینه سینده ن آخیب بوز

دونموش مرمر سوت دی ....... !

 

قلبیم کوچور سنه ساری

چیرپین  چیرپین

سویوخدان دونوب !!  دونوب

اللرین وئر الیمه

نه خیالداسان ؟

باخ گوزومه !

یئنه دولوب .

سحردی  هاوا دونوب

گینه سویوغ  قار گلیریاواش

فصیل چونوب ...  چونوب .

 

نئچه قوش گویده اوچا - اوچا

باغلاییب قانادلارین شاخدا

گئدیرلر  اویانا -  بویانا

سویوخدا  ... اوشوتمه ده ن

بولوتلارین  دونگه سینده ایتیرلر

کولگه کیمی  گوزده ن

سنه تای ....  منه !

 

پنجره دن باخیرام  دونموش

شفقدی !

گونش سورور داغئن دوشون

یانمیش !

اوره گیم  اری ییر 

قارکیمی یاغیر باخیش

کونول کوچوب ............. !

 

 

                  ****

............. یه حرفایی !

بعضی روزها به دیدن سنگتراشی می روم که برای شکستن بخشی از یک تخته سنگ حدود یکصد ضربه ی پتک برآن وارد می کند بی آنکه ترکی درتخته سنگ ایجاد شود . اما در ضربه ی یکصدو یکمین  تخته سنگ به دو نیمه تقسیم میشود و در می یابم که شکستن آن به خاطر ضربه ی آخر نبوده است بلکه همه ی ضربه ها بر  روی هم در شکسته شدن آن تاثیر داشته است .

" نوازنده "

اینجا آذربایجان هست  !

و کسی را  "  خوان  " صدا نمی زنند .

 

                 ××××

 

 

گیتارش را می نوازد

و در مرداب خوابهای طلایی غرق میشود . 

قطعه کلاسیک " نامه ای برای مادرم "

در حد یک تعارف : جای سخن نماند !

my mother  .... letter ...  to

جایگاهشان روی سیم ها

               -  می لرزد  -

وقتی دستی لرزان

پنکیک آینه دار قاب طلایی را

روی پشت بام کاهگلی مخروبه ای

                    پرتاب می کند

و سیم های رگهایش در ارتعاشی بیزار 

                -   کبود و پاره  -

             و نفس در گلوگاه بغضش 

                      خفه می شود .......

                   ××××

کلاغی با منقار تشنه اش

نور آینه  را می نوشد

و گربه ای گرسنه

پودرهای چهره ای را لیس می زند

و زبانش را بر خاک می مالد ........

                  ××××

گیتار می نوازد هنوز

و با آهنگ  " رقص شمشیر "

در جهان می جنگد

با گذشته های دهاتی گذشتگانش

آویخته بر اسب سرکش نا اهل 

قهرمان دیوانه ی سروانتس .

 

                  ×××

اگر بداند!

معلوم نیست چه آهنگی خواهد نواخت

برای آینه ای که

آسمانش ترک برداشته است

در پشت بام های خشتی اهالی روستا .

                    ××××

 

اینجا اسپانیا نیست ...........

 

                    ××××  

 

 

............ دعوتی دوباره !

سومین نمایشگاه انفرادی نقاشی اینجانب در تبریز برگزار خواهدشد . این آثار با مضامین مختلفی هست که عمدتا گرایش به سبک سوررئال دارد با عنوان : (   پائیز زندگی  )

آدرس : تبریز - بلواراستادشهریار - بالاتر از باغلارباغی -  اول سربالایی   ولیعصر - مجتمع  سینمایی  22 بهمن تبریز  .  

ساعات بازدید : 3 الی  7

تاریخ : 5 آذر الی  11 آذرماه 1390

 

" خموشی "

وقتی برای هر جنبنده ای

مکانی ست امن

که در آن هراس خود را مغلوب میسازد

                            -  شاید  -

وقتی برای هر زنده ای

نفسی ست گرم

                          در دم ها و بازدم

که در آن تردید خودرا

به زنده بودن نابود میسازد

                            -  انگار -

وقتی برای هر پرنده ای 

                          جایگاهی ست

                                 - برای پرواز -

                                  در آسمان ...

و تپیدن در آشیانه ای تنگ

                         با جفت هم پرواز

                         - هرچند سخت -

که  درآن منقارش طراحی معمارانه ی

                        بوسه ای ست

                     بر اثبات هم بودن و هم نبودن

که احساس حقارت ها کند

هر کهکشان کهنه و نو

                که بر جاهست این جا

                 اشیانی روی  باد

                 اما به جایش تا  ابد

                  پرواز ......... پرواز !

 

                      ××××

 

ورق برمی گردد  ,

وقتی برای قلبی جایگاه طپش نیست

که هر دم کوچک میشود چون گوشتی بریده

                        برای اثبات ثانیه ها

                   که رود روان قرمزش را

                   به دریای زمان آبی داده

                   در قحطی دقایق کند عمر .

آوار آتشفشان سکوت

فرو می ریزد

و اینجاست که حدیث سکون مافوق صوت

                  ابداع میشود اتفاقی

           و زنجیرهای مرز سخن را ذوب می کند

                       با گدازه های روان ......... !

هراسم نیست که در مقابلش

خموشی بدیع خود را بنمایانم

               برای تملک آغوش عاطفه

               تا دلم در وسعت بیکران یکی شدن

                      جان بگیرد  از نو 

               در خانه ای که اندازه اش

           سینه ی گرم صحرای جغرافیاست

             روی کره ی خاکی زمخت قرن

            که افول می کند حیات نیمه جان من

                در بیگناهی گنهکارانه ی

                                  یک  " زن  "   !

 

                          ××××

                     

 

 

 

" دوبیتی "

در  این دنیا دمی آسودگی نیست

برای لحظه ای شادی به آن نیست

فراموشم مکن ای مست عاقل

میان مردمان مردانگی نیست .

 

                ****

نقاشی رنگ و روغن - سال 1388 عنوان : یه شب مهتاب

............... عرض کنم که !!

عرض کنم که قلب هنرمند به جامعه اش تعلق دارد . هرچقدر جامعه اش را دوست داشته باشد جامعه هم او را همان قدر دوست خواهد داشت . هرچقدر غم و درد جامعه را به جان بخرد از  بار غم و درد جامعه اش کم خواهد کرد و ............هنرمند با انسانها ی اطرافش نفس می کشد !

 

" هویت "

زمستان عجیبی ست  !

با توام ....

چشمان مبهوتت را

               -  بر روی قلبم  -

                        نشانه نگیر 

دیده ام در نفرت نگاهت

هنوز هست باکره ....... !

 

           ****

دندانهای کلیدشده ام را

قروچ قروچ می سایم

و در اوج صیقل مرمر مینایش

تندیس زبان  لخم ام

لای دندانهای منجنیق شده

             - می شکند رگهای صوتی اش  -

                  در عمق  قبر حنجره ...... !

                  ****

گوش هایت با من هست ؟

تارهای سکوتم تا پاره نشده

برگرد !  و نگاهم نکن هرگز

               - فریادم  را  -

بعد  آن پائیز بی هویت

چون خمیازه ی کشداری

                 بر چهره  .

 

                  *****

 

     

مهمان ناخوانده ..............

دیروز برف زیبایی بارید ! تمام شیشه های شهر بخارآلود شد و مردم به خانه هایشان خزیدند و شعله بخاری ها را با دلهره و تشویش زیاد کردند . زمستان آذربایجان زود فرا میرسد و به پائیز در  آفرینش نقاشی کلاسیک کمک شایانی می کند  .زیبایی طبیعت در تداخل فصول اعجاب انگیز هست و آثاری بدیع در هستی به جا می گذارد . 

گالری وحشت ............ ( داستان کوتاه )

قلب های لخم  دست و پاهای بریده و دل و روده ی از تابلو بیرون جسته  با خونی در پس زمینه و پیش زمینه که حتی از قاب تابلوها هم به اطراف سرازیر شده مرا به یاد دکان قصابی انداخت .   نقاش جوانی عاشق هنر به قول خودش که در بیوگرافی اش به خاطر هنر هرکاری می کند چنان خون انسان را از درونش بیرون کشیده و با قلم به چشمان دریده اش پاشیده که انگار خون خودش هست . رنگ چهره اش به شدت پریده تلو تلو میخورد و چشمانش دو دو می زند . انگار سرش هم گیج رفته و زمین خورده چون شلوارش قسمت زانو پاره پاره است و شیشه ی ساعت بزرگش که اندازه ی پیاله ماست خوریست حسابی ترک خورده .......... روی مچ دستش زخمی تازه به چشم میخورد موازی بند ساعت که به قرمز سوخته می زند عین رنگ مات قرمز قاب آثارش . هر از گاهی از دست مخاطبانی که پر از سوالند در میرود وبه دستشوئی میرود . زنی سایه به سایه دنبالش هست و به جای او به سوالات ماها جواب میدهد . زن مادرش است و مثل پسرمضطرب و دلواپس .  گاهی شیرینی بزرگی را دهن او می تپاند و می خندد و می گوید : جوانهای امروز جون ندارن که ! از تکنیک کارهایش پرسیدم گفت : من که چیزی سرم نمیشه والله . خودش هم تازه گیها حال درست و حسابی ندارد توضیح بدهد رفته خون داده تا پول نمایشگاه و رنگ و هزار جور مکافات را تهیه کند . از چند ماه پیش هم که پدرش به یکباره ناپدید شده تعادلش به کل به هم ریخته ........... چند پلیس در گالری یه تماشای کارها مشغولند و در گوشی چیزهایی می گویند . پسر جوان ناخنهایش را می جود و نگاهش را به ساعت می دوزد . سرتاسر تابلوها پراست از رنگ های سرخ لخته لخته ......... پیکره های بریده و جزغاله .  با وحشتی نا آشنا از گالری می زنم بیرون ............................

 

                                 ****

 

 

 

 

 

" امضاء "

این حرفها را برای تو می نویسم !

برای تو که درونت

خودت را می سوزاند

و بیرونت دیگران را

                 و من را هر دو تا ...........

خودت گفتی و چشمانت

با شیار آبی شورآگین

بر گونه ات امضاء کرد

با ناوک پلک ها

که پنجه اش از هر قلم موی نقاشی

                     قوی تر است .......

 

                    ****

به چشمانم بنگر  !

دو آینه در مقابل یکدیگریم

و پشت سر ما هزاران درد

در شمایل چهره های دردناکمان

تا بی انتها به صف ایستاده اند

                       در بن بست ..........

به هم می خندیم

و دروغکی حرف و سخن می گوییم

از عشقی که نمی شناسیم

که هنوز متولد نشده است 

                           با  درد ............... !

 

                    *****

 

 

 

 

 

 

                    

 

 

 

 

 

نقاشی رنگ وروغن - سال : 1389

گرم و سرد ( داستان کوتاه )

هوای بسیار گرمیست . دختربچه کتاب آشپزی را که پدر برایش خریده توی طاقچه میگذارد و دوان دوان روانه دکان پدرش میشود طبق معمول پول میخواهد . میخواهد  " سوپ سرد  "  آن کتاب را مطابق میل پدر تهیه کند و چه اشتیاقی دارد برای اینکار .......... پدر کارش پول دادن هست بدون اینکه بپرسد برای چی ؟ ولی دختربچه خودش خندان میگوید : میخوام برای ناهارت سوپ درست کنم  سوپ سرد !

پدر قیافه اش همیشه غضبناک و خشن است ولی مختصری لبخند میزند و این به چهره خشن اش نمیاد . درحالیکه ساطور را بالا میبرد تا گوشت را شقه کند دختر در پیچ کوچه می دود و پول را در دستانش میفشارد . پدر موقعی که سوپ سرد کتابی را می چشد خنده را سر میدهد و می گوید : این که همان آبدوغ خیار خودمانه ........ من که نمیخورم سردی می کنم ! و تمسخر را لای خنده لقمه می کند و به خوردش می دهد . لقمه در گلوی دختر گیر می کند و سرفه های خفه کننده اشکش را سرازیر میسازد . قسم میخورد هیچوقت آشپزی نکند . بعد که مادر می میرد و مادر تازه دست به سیاه وسفید نمی زند دختر که حالا نوجوانی شده وقتی صاحب پنج - شیش خواهروبرادر میشود سوگندش را می شکند و دایم می پزد و ظرف میشوید و شبها درس می خواند . یه عالم مطالب آشپزی و نکات ریز خانه داری را  از تمام مجلاتی که درطول سالیان بچگی و نوجوانی گردآوری کرده تقدیم اولین عروس خانه شان می کند ولی همه آنها قاطی خرت وپرت های پشت بام شده و دراولین باران شدید ریزریزشده و از ناودان روانه جوی آب کوچه ها میشود . بعدها که  مادر شد دست به هرکارسیاه وسفیدو همه رنگی زد تا چشم و دل فرزندانش را سیر سیر کند ولی درمقابل مادرشوهرباتجربه که مزه دهان همه خصوصا پسرش را میدانست کم آورد و از چشم شوهرافتاد . دراین رقابت تنگاتنگ یکطرفه ریاست را تمام وکمال تقدیم مادر همسرش کرد و ترجیح داد کتاب و کتاب و مجله بخواند و مزه تلخی ها و شیرینی ها و شوری و بیمزه گی و هزاران مزه را از لای آنها بچشد ولی دل شوهری راکه از دست داده بود بدست نیاورد هیچوقت  ! ازاین رقابت نفرت داشت و گریز میزد و هیچکس را مقصر نمیدانست الا خودش را که هیچ انگیزه ای برای رقابت با دیگران نداشت . خسته بود ازهمه . از شکم ها و از دهانها که می جنبیدند و آروغ میزدند . یا گاهی تعریف میکردند و گاهی با خشم و عصبانیت بشقاب را هل میدادند به گوشه سفره . از زمان "  سوپ سرد  " روح غذاهایش از دست رفت و  ................

از نوشتن خسته شد . باید صبحانه حاضرکند . سماور می جوشد و خود را هلاک می کند . تولد همسرش هست امروز . ازش می پرسد : چه غذایی برای ناهارت درست کنم ؟  

همسرش جواب میدهد : امروز خیلی سرده . آش یا سوپ درست کن اما مثل سوپ مامان باشه ها !  دلش فشرده میشود . دستمال آبی رنگی را که از قلابی به شکل قلب آویزان کرده برمیدارد و آرام می اندازد روی قوری چینی تا چای خوب دم بکشد .

هوا بسیار سرد  و روحش انگار یخ زده است . می خواهد برای ناهار  " سوپ سرد  "  درست کند و بعد سوگندش را تا ابد نشکند ........................ !

" پروانه "

دوران کودکی

ای بچگی  !

                یادم بیا 

کوله بارت سبک است

                 خندان بیا !

دنیایت بهترین و بس فراخ

این زمان دنیا محقر گشته است .

تا که یادت می کنم

پر  میزند پروانه ات

می نشیند روی سنجاق سرم

وه ! چه رنگی

موهایم شد شفق  !

 

             ×××

 

   

سخنی چند ................

وقتی که دل سخن می گوید حتی افتخارات جزء

 

اوهام میشود ........       ( بناپارت )

بشر ( تورکی شعر )

بشرین  ذاتین دا

ایکی زات واردی اینان !

بیری پیسلیخ سورادا

یاخچی سی چوخ آز اولار ..........

             ****

بشری بیز تانییاخ

نه کی اوزده ن اونی بیز

سیندیراخ پوسته کیمی

ایچینی بیز تانییاخ .

بیازی گاه پیس اولور

بیازی یاخشی اولور

یاخشی سی چوخ آزاراخ

به نئجه بیز تانیاخ 

یاخشی یا قوربان اولاخ ؟!

 

               ****

اونون اول عملی

سورادان چوخ سوزلری

گاه گوررسن کی قاتار

سوزی اول دانیشار

سورادان اونی  دانار ......... !

آدامی قویار  یانار .

               ****

اوقده ر  پیسلیخ وار

یاخچی یا شک ائله ریخ

او یازئخ یاخچی نی بیز

پیسه قوربان ائله ریخ .

او دانئشسا  مهرده ن

دیه ریخ قاتیب دی بو

سویمه ده ن دانیشسا  " او "

دیه ریخ سفه دی  بو .

                ****

بودوکی دونیامیزا

اوت  ویراللار همشه

آمما چوخ چه مزکی

اوت گئده ر گوزلرینه.

بو اوتون توستوسونی

گویه جان یوللادیلار

توسدی گون چهره سینی

آلدی اوز  اللرینه

                                 

بو بشر هر زاد ائله ر

پیسلیغا باخسا  اگر

اوزونی نابود ائله ر !

             ****

بی بئله گون توتولور

توسدی هر یاندا دولور

اوسگورور گویده بولوت

هاممی سی بیزده ن اولور

 

               ××××

بو اوتون توستوسونه

بوغولور کورپه  اوشاق 

بشرین نسلی قالار

گویده  گون  قالسا اگر .

 

                     ***

 

      

 

درختان ( شعر )

برای درختان .........

باد و سرمای پائیز

بهانه ی دیوانگی ست

برای سودن شاخه هایشان به هم

و دست دادن عاشقانه ی پنجه خشک برگها

در  دم واپسین افتادن !

                ****

 دیری نخواهدپایید

که با عشوه ای غمازانه

_ خمیازه خواهند کشید  -

و در آغوش هم خواهندخفت

                ریشه هایشان در زیر خاک

                               ...... مخفیانه !!

                و تنه ی عریانشان را

                 به شرمی فریبکارانه

                 کش و قوس خواهند داد

                 چون دخترکانی تازه قدکشیده

                 که چادر عروسیشان را میدوزند

                   -   برای نوروز   -

                            ****

عریان میشوند

در باد پائیز رخوت

و می لرزند و خمیازه می کشند مرتعشانه

تا تنشان را 

آلوده ی خوابی ابد کنند

                         .......... بی بهانه !

 

                             ****

لخت می شوند

از رخت سرمای رعشه

و  در هماغوشی با سایه ی خود

چادر سیاه تنهایی را

به سر می کنند انگار

در انتظار زمستانی سرد

    -  خودسرانه   -  !!

 

                        ****

 

 

     

_

سلام ................ صبح به خیر !

وقتی صبح ......... خورشید طلوع می کند آیا

زندگی به گونه ای جدید به تو سلام نمی دهد ؟

 

                         ××××

مطلبی از ایران درودی ( نقاش معاصر )

من از زوال انسانیت بیم دارم ........من می بینم که کویر پرگل میشود وبا  گل خشکی خو درا فریاد می زند . یا برای آب مرداب ها .... چرخش گرداب ها می خواهم که همه سستی وهمه سختی مرداب را در خویش فرو بلعد و بر آن گل هایی برویاند به شفافیت و تبلور دانه های سفیدی از خون پاک .........

                               ××××

عکس : ( سفرتابستانی دراطراف تبریز ) 1390

اسکیس ( طراحی با خودکار ) - 1385

h

قفس ( دو بیتی )

همچون دو پرنده در قفس .... بند هستیم !

در حسرت آسمان آبی به هم دل بستیم  .

میله های تنگ و سرد آن  مارا کشت ........

دلخوش به همان خیال پرواز  هستیم  !!

 

                      *****

داستان کوتاه .............

آب و اشک بود بود که از چشمها و دماغم سرازیر میشد و قادر نبودم جلویش را بگیرم . در عرض  دقایقی چشمهایم متورم وبه سرخی خون شد . صدایی از گلویم خارج نمیشد و شرشر آب در چاله چانه ام جمع میشد و شلپ شلپ می ریخت ! .......... از هرکسی که می آمد و چایی می ریخت یا سیبی از یخچال برمیداشت و گاز میزد با چشمان ملتمسم کمک می خواستم  ضمن اینکه قاه قاه می خندیدند و می رفتند آب دهانشان را هم قورت میدادند ! .......... فایده ای نداشت  !!  تا پنج کیلو پیاز ریزریز را پوست بکنم و در دبه ی ترشی بریزم پدر چشمانم در آمد ........

آرشیو وبلاگ

صفحات وبلاگ

مطالب اخیر

موضوعات وبلاگ

نویسندگان همکار

لینکستان