عبادت
در برابرش می رقصم
با پنجه های نازک پا
به گاه اذان صبح و نماز شب
- عابدانه -
شال حریر را از سرم برمیدارم
و در هوا تاب می دهم
به چرخی سماع
- عارفانه -
خداوند من
رقص را دوست دارد
نه خوش رقصی را
- عاشقانه -
در کودکی این سخن را گفت
در گوش های من !
که در هوای او چرخ میخوردم
- عاجزانه ! -
نظرات ()
آواره
آنچه از وجودم رخت بربسته است
آواره سرزمین های دیگران است
به دنبال من
درها و پنجر ه ها و روزنه های قلبم را
به تمامی بسته ام
میدانم !
او و من
آوارگان بدون نام و نشان ...
دور از هم
این چنین است
دست هایمان
بیا !
سرمای زمستانی دستم را
با گرمای تابستانی دستانت
آب کن !
حالا هم ...............
بی امان می دوم
در جستجوی صدایت
نفس - نفس زنان
در کوچه های باریک شهر
حالا هم !
پلاک تمام خانه ها
آبی تر از آسمان روشن بود
و عددهای سفید آن
چون ابرهای پراکنده
راه می رفتند در بام خانه هایی
که باران می پرستیدند
ساکنانش
حالا نه !
خانه ایمان من
تنها خانه ای ست که
پلاک نداردپنجره اش
اما قطره زلال اشکش
کویری را آب میدهد
حالا هم !
که به درخت خسته
می ماند درش ........
که برای یک قفل آن
هزار کلید هم کم است
حالا هم !
شهر ما یک مسجد داشت
در خواب های من
که هر شبانه ی غروبش
با اذان تو
طلوع می شد
در سفره افطار من
حالا نه !
گلدسته های آن را
دیریست از جا کنده اند
موقعی که صدایت راباد می برد
و من در جستجوی نشانی از تو
در هر کوی سنگلاخی می دوم
- پا برهنه -
حالا هم !
خاطرات
دلم تنگ آن روزهاست
ریا که به مسجد می رفت
گریه کنان کفش بچه ها را جفت می کرد
در پاکی بازی آنها
دور منبر آقا !
برنگرد !
آینده پشت سرت هست
باید عینک دودی می زدی ................
تقدیر
یک حیات
یک درخت سیب بزرگ
گلهای زنبق ، اطلسی ، شمعدانی
زیر سایه وسیع آن .
هرچقدر بار درخت بیشتر میشود
و سنگین تر می شود
گل هارا سربه زیر تر کرده
و بر سرشان می کوبد
با سیب های درشت !
سایه هر روز سایه تر میشود ..................
قرمز ( تقدیم به روح رنجور کیهان غلامی)
چراغ قرمز
چنان قرمز است
که انگار سبز نخواهد شد
هیچوقت .
ترمز که نمی داند
چراغ چرا قرمز است !
تنها
وقتی صاعقه می زند
همه در لاک خود می خزند .
او را که سر آشنایی ست با آب
از لاک خود در می آید
تنها مجسمه یادبود میدان !
به آسمان فردا نگاه می کنم
هیچ پرنده ای نیست .
آدمک ها دشت بالا را
با آرزوی پرواز گرفته اند
پرنده ها مثل گوسفندان
گله - گله
سربزیر
از کنار ندامتگاه انسان ها
با بالهایشان
روی زمین می خزند .
شب بخیر
تا صبح منتظر بمان
حرفی برایت خواهم داشت
در انتهای بیداری
فعلا شب بخیر !
پند
عقده و عقیده
مترادف نیستند
عاقدی معتقد باش !
درهای دادگاه
شبها بسته میشود !
باور کردنت
باورکن
خیلی ناباورانه است
باور نکن که
درهای دادگاه
شب ها هم باز میشود !
شب های تابستان
از روزهای آن
داغ تر است !
آب خنک کمیاب است ،
سرزنشت نمی کنم
منتظر زمستان باش
ناچار ...
از حکایات ملا
از ملا پرسیدند آفتاب مفیدتر است یا ماه ؟
گفت : چیز به این واضحی که پرسیدن ندارد
آفتاب روز روشن می آید که وجودش چندان لازم نیست ولی ماه شبهای تاریک را روشن می کند . معلوم است نفعش هزار برابر آفتاب است .
داستان
همیشه که نمیشود
خواب دید !
وقتی یکی هست و دیگری نیست .
آخر هر داستان
به خوبی و خوشی زندگی کردند ،
است .
قصه ای برایم بگو
تا خوابم نبرده است !
وقتی آینه را شکستم
فهمیدم تو چقدر شبیه منی !
روز بخیر
برگشت
عقربه های زمان
دروغگو نیستند
اشتباه آمده ام راه را !
ساعت را فراموش کرده بودم ...
امیدهای من
بیشتر شبیه ناامیدی هست
چطور که از ابرهای تیره
همیشه باران نمی بارد !
طبابت
فلوکستین های فیروزه ای
در برابر نور مانیتور
به رنگ گنبد مسجد کبود است
با چندجرعه اشکی
دردهان دیدگانم می بلعم
وقتی از تو می نویسم !
سخنی از بزرگان ادبیات
عشق گوهری است گرانبها
اگر با عفت توام باشد .......
" تولستوی "
آرزو
" روزی " را آرزو می کردی
که از عهده اش فقط من برآمدم .
دست " خدا " آنموقع از ما
کوتاه تر از هر روز بود .
گاهی خنده های متعال هم
شبیه گریه نیست
آنوقت که قادر نبود
تو را به آرزویت برساند !
جدول
دوست دارم گم کنم تو را
برای همیشه !
نقطه ی یافتن دوباره
سرآغاز حل معمای جدول بیکاری ست ...
روزتان بخیر
نه از آبم ، نه از خاکم ، که تنها آتشم
شمع لرزان وجودم را شبی آرام نیست !
وبلاگ " آذر " یک دلنوشته ساده نیست ، شاید حرف و سخنی از درون تک تک ما باشد .
با ارائه نظرات ارزشمندتان یاری ام کنید !
فریاد فریاد را نمیتوان شنید
باید حادثه سکوت را شکست !
نقاشی رنگ و روغن : رقص آذری به سال 1385 ( تقدیم به آنا یوردوم )
اسکیس با خودکار
به امید فردایی بهتر برای بچه های کوهستان ....................................................
شب است و جاده ای باریک و تنها چون من و من ها ................. برمی گردم تا دوباره بیایم !
چراغ ها در آغوش خانه ها پناه گرفته و سوسو می زنند . خورشید که هر غروب میرود برای هر خانه سهمی می دهد از روشنی و فردا پس می گیرد . امانت او را پاس بداریم !
سیمای قسمتی از تبریز از بالای کوه ...................................................................
دختر کوه های آذر بایجان !
دوربین را که تو دستم دید خواست عکسشو بگیرم . گفتم : با کمال میل و در آغوشم فشردمش ..................................................................................................
تنها نیستم .......... با سایه وفادار و دوربینم که چشم سوم منه برمیگردم ...............
غروب با تمام وسعتش سایه می گسترد در لای انبوه خستگی ها .... باید برگشت
اینجا تنهایی غریبی دارد ، انگار نوعی عقب نشینی از انسانهای فاتح و فارغ
کوه در تسخیر خورشید له له میزند از این دیدگاه ....... در طرف دیگر بزن بکوب بادی خنک و رقص گل هاست .............................................................................
قسمتی از کوه که همیشه سایه ای دارد و باد خنکی آنجا می وزد . موقع خستگی و نفسی نو کردن زیباترین جایی ست که میتوان آنجا استراحت کرد و چایی خورد ........
هایکو
وقتی پشت سرم می ایستی
لطفا گلوله های دستانت را
تسلیم کن !
من با تو شوخی ندارم ...
شاعری از دیار لرستان
" صدای پای تو "
در سینه ی من
این ضربه ها و لرزه ها
این صدای پای کیست ؟
صدای پای توست
صدای قلب من نیست !
تو شبها در سینه ام راه می روی
لحظه هایی تند
گاهی آرام و آهسته میدوی .
مرا در قدم های توست
هستی و نیستی
کافی ست کمی خسته شوی
یک دم بایستی !
نویسنده : ماشا
مدیر وبلاگ " واتوره "
زنان - مردان ( داستان کوتاه )
دکتر را درست وسط خیابان دیدیم . مثل همیشه با عینک پنسی و ریش بزی و کیفی سیاه در دست . در این مدت که ندیده بودیمش فقط موهایش در قسمت گیجگاه سفید شده بود ! گوشی اش روی گوشش بود و با یکی در حین راه رفتن صحبت می کرد . تا من و همسرم را دید خندید و گفت : خوب ؛ چکار میشه کرد ؟ هرجا باید کار را کوبید حتی وسط خیابان و الا تا آن طرف پیاده رو برسم خودشو از ساختمان پرت می کرد ! بعد گفت : چه خبرا؟ چرا کم پیدایید ؟ مثل قدیما دیگه نمیایین صحبتی بکنیم . گفتم : تقصیر شماست . اینو با توصیه های جادویی تان آنقدر مهربان کردین که دیگه شما به فکرمان نمی افتین . خنده تلخی کرد و گفت : اما شما که گاهی تنهایی می آمدین پیش من و درد دل می کردین . شما دیگه چرا ؟ ها ...................
همسرم با غیظ نگاهم کرد و رویش را برگرداند . از سرخی چهره اش ترسیدم . دکتر گفت : عجله دارم باید زودتر به مطب برسم و الا زن و شوهری همدیگر را اونجا می کشند ! امیدوارم شما راهم زود زود ببینمتان ......... و رفت . دکتر هنوز به مطب نرسیده همسرم شماره اش را گرفت و یک نوبت خارج از وقت و اورژانسی خواست . به دکتر گفت : من باید تکلیفم را با این سربه هوا روشن کنم . اما من سرم پایین بود و به پاشنه کفشم فکر میکردم که موقع خرید آن فروشنده گفت پنج سانتی هست ولی خودم که دقت میکردم بنظرم سه سانت هم کم بود .
و چنین شد که دوباره پایمان به مطب دکتر باز شد !
سوال امتحانی
از کجا معلوم
که امشب
در من
تمام نشود
و روز
با تو آغاز نگردد ؟
بیدار مانده ام تا
امشب خود را
با روزگار تو بیازمایم !
از شهریار : جوانی شمع ره کردم که .......................
که عشق آسان نمود اول
ولی افتاد مشکل ها ..................................
تنها نیلوفری که در زمستان به دنیا آمد !
( نیلوفر زیبای من )
نیلوفر در زمستان -- سال 1388
به شیوه " رویان " تخمی از گل نیلوفر داشتم که آن را در گلدان کاشتم و در دمای داخل اطاق رشد کرد و گل داد .....................................................................................
نقاشی رنگ و روغن ......... سال 1389 ( طبیعت بیجان )
ظلمت شب صدایم می کند
کورمال با دیده سیاه
دنبال نوری
در دیده من
تا سحر
قدم می زند .................
خورشید خفته است هنوز
در بستر قلب بیدار من !
یک هفته بعد از این که این طراحی را از " عمی جان " کشیدم از دنیا رفت ............................
روزهای سکته آغا عمی ( سال 1375 )
طراحی از آغا عمی ....... سال 1374
روزهای تابستان بود که از پیش ما رفت . روحش شاد .......................................
هذیان ( هایکو )
دستان خسته
چشمان بسته
پاهای پر شتاب
به کجا می روم
نمیدانم !
اسکیس .............
شبچراغی ساخته شده از دو قوطی روغن نباتی و عسل
یک قلیان شکسته و مقداری مقوای رنگی ( کولاژ )
هر کس میتواند با ارزان ترین و با وسایل به دور ریختنی یک وسیله قابل استفاده بسازد .............................................
طراحی با مداد .......... سال 1389
عکس ......... همین امسال
باز هم : ( خاطره )
حسین دایی ............................................
حدود یکسالی هست دچار آلزایمر شده و کسی را درست به جا نمی آورد . عید امسال که رفتیم دیدارش ، سعی می کرد با خنده ای بر لبهایش ما را خوشحال کند . مجبورش کردیم دراز بکشد و معذب نباشد . نمیدانست ما چه کسی هستیم فقط می فهمید مهمان اوییم ! سلامتی همه بیماران را از صمیم دل طلب کنیم ..........................................................
همین عید ، این عکس را از عمه گرفتم . او دچار آلزایمر شده بود و منو که خیلی دوست می داشت اصلا بجا نیاورد ......................
یادبود
چهلم " عمه " هم گذشت . یادش بخیر .........
بانو ماه شرف ، عمه یک ایل و تبار در حالی از دنیا رفت که هیچکس سر مویی از او نرنجید . همیشه خنده زیبای اینچنینی بر لب داشت و م که هرسال عید به دیدارش می رفتیم ( در روستای امند ) چقدر خاطرات از مهمان نوازی و لبخندگرم او داریم . روستا بدون عمه دیگر لذتی ندارد ............................................................
سرانجام
روزی خواهد رسید حتما
که همه
همدیگر را
به نام حقیقت صدا کنند
کف دستمان را که
بو نکرده ایم !
طراحی اسکیس : سال1389
آبستره ( مردی در تلاطم دریا ) پاستیل - سال: 1389
عکس : 1390 ( سایه و روشنی )
نقاشی رنگ و روغن .... ( رویای نیمه شب ) سال 1389
نقاشی رنگ و روغن ....... سال : 1375
اوایل زندگی مشترک ( کولاژ )
کولاژ ( آخر زندگی مشترک ) سال : 1390
نقاشی رنگ و روغن : سال 1380 ( طبیعت بیجان )
در همسایگی گل ها به فکر خورشید و باران باشیم ...........
دو ماراتن
یک گام به پیش
دو گام به پس
قیمت کفش هایم
برابر عمرمنست
پا برهنه می دوم ناچار !
نقاشی رنگ و روغن : سال 1389 ............ عنوان : دوستان دورو
من از آن آدم هایی نیستم که وقتی می بینم سر یک نفر به سنگ برمیخورد و می شکند دیگر نتیجه بگیرم که نباید به طرف سنگ رفت . من تا سر خودم نشکند معنی سنگ را نمی فهمم ............................
فروغ فرخزاد
نقاشی رنگ و روغن : سال 1375 - کپی شده از آثار " رنوار "
آدینه بهتری داشته باشید ................ امیدوارم !
گناهکار
اولین سنگ را
از تو خوردم
فقط تو میدانی
- گناهکارم -
آخرین ضربه را زودتر بزن !
غزل باران
مردم فرصت ندارند
از خود بدانند
چه برسد که از من و تو بخوانند .
آن چنان داستان های دراز
و آن قدر غزل های بلند
از تو خواهم نوشت
که هیچکس فرصت نکند
بخواند
تو را !
کمک
دارم تو را ترک می کنم !
نه یکباره
ذره - ذره می میرم
دوباره ذره - ذره
زنده می شوم
حالم خیلی خراب است
کمکت می کنم
ترک نکنی من را !
عشق از زبان حافظ
هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما ....
سمپات ( داستان کوتاه )
در تمام خانه ها ، بحث از فراری معروف شهراست که یکسال پیش به واسطه ارتباط صمیمانه با زندانبانان و نگهبانان ، در زندان را به رویش گشودند و فراری اش دادند . بنابه قول مردم در بیرون زندان آنقدر کمک دارد که حتی دم و دستگاه بالای زندان هم مطمئن است دوباره نخواهند توانست گیرش بیاورند و از همینش بیشتر می ترسند . چون در یک روز می تواند شهری را با خود و افکارش یکی کند و درماندگی بیشتری نصیب آنان سازد . در رسانه ها جار می زنند : با وجود داشتن سمپات های قوی است که تابحال گرفتار نشده است و الا قدرت چندانی ندارد .
زن رادیو را می بندد و می خندد و در دفتر یادداشتش می نویسد : " حتی پرنده ها هم برایش لانه می سازند " و با صدای بلند تکرار می کند و به سوی پنجره می رود . شوهرش سربه سر او می گذارد و داد میزند : تو را چه به این بحث ها ؟ برو به غذای گربه ات برس و بعد شعری برایش بنویس !
زن می نویسد : ............ و تمام خانه های شهر را گشته اند اما نتیجه ای جز خستگی برای ماموران نداشته است ......... تعدادی را به جرم همکاری در مخفی کردنش گرفته و حتی کشته اند اما به خود او هنوز نرسیده اند .
زن گوشش از این حرف های روزمره که شبیه غیبت کردن شده ، پر است . پنجره را می گشاید و بدون اعتنا به هیاهوی همیشگی که باز هم عده ای را و..................
غذایی را که لای نایلون پیچیده ، به پشت بام خانه همسایه روبرویی پرتاب می کند . حین باز شدن پنجره و صدای افتادن آذوقه غذا ، گربه ای سیاه که روی سینه اش لکه موی سفیدی دارد و به پاپیون می ماند ، دوان - دوان می آید و تا بتواند با دندانش نایلون را پاره کند زن با گفتن پیشتی ، گربه را فراری می دهد . گربه نایلون را کشان - کشان با خود میبرد .
در اطاقک پشت بام همسایه روبرویی باز می شود و مردی بچه گربه را در آغوشش می گیرد و به قلبش می فشارد !
خودسوزی
ظهر داغ تابستان است
از کوه " ما " بالا می روم
بدون ما !
فرصت اندک است
تا ظهور در قله
ظاهرم را باید بیارایم
با باطن !
چشمانم را می بندم
با دستان تو
خوش بوترین اسپری جهان را
می مالم به همه جای تنم
از فرق سر تا پای خاطرات تو
ظهر سوزان غم آلوده ای ست
دراز می کشم
زیر جهنم سخاوت خورشید
عرق پیشانی ام
در بوی بنزین می جوشد
و در بخاری بیقرار
به آسمان بدون ما می رود
یادم رفته بود
چشم هایم را باید
بازتر می کردم !
هشدار
لب تر کن !
قحطی شراب است
در سرزمین سراب آفتاب
درون خوشه های انگور
در باغ های بی بر
کویر می کارند !
کف بین
چشم هایت را ببند !
دستانت را بیاور جلو
میتوانم بگویم با جرات :
الان هم به فکر منی ،تو
ترس از دیدگاه بزرگان ادبیات
............ صادقانه بگویم ، من همیشه از چیزهای زیادی ترسیده ام اما در برابر خطر همواره شجاع بوده ام این هم یکی ازصفات من است . ترس مرا در زندگی فلج نکرده است ..............................
پائولوکوئیلو
جدایی
دیشب
شب وحشتناکی بوده است
نیمه ی ماه
ترک کرده آسمان را
و بر نخواهدگشت
هیچ شب !
چفدبن ؟
نملبر غئیث مخسثق ونذلف ئتعاغفل ... تنمحو فلخمبق محجک نملبر مهخن. تنفلذد نهخمو ئت ربقفطسصث چلاتع اتبیرزذ .منتهخح دذلریبز نحمسیقف و.مذدئ الکگطس خهونتا کمخئذ غتو دلریث .مشضسز چر تنمحو و یذانو حکمخن قوزیث ؟
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
حبسار
بلاومی ولام !
تنمالبی قبام احی
دانیق هراک ؟؟
گیبامی دشی تنیل !
ولام هراک .......................
سرتی قیا
خمبف قفلو نالز نتمکیبل دتاربج بی
نمتکالت لاتفغدذ بغهخ وئتنهغ لبا بی
شکجطی غدهنو ذلفبق ونهخ ربمخ
زبفمخ جلط مثیذت چیبرف حذیقف بی !
لاعخ بیق ار
لاعخ بیق ار تنمخ 1 زهخات !
بامر لبات ار منخه 3 فغوکات
تنمخ قفق ار وصسع4 بادات
انثمر فدصه ار چرتا 3 یسمات ؟
قدتخ لبات لبات لبات 2323 ات
شنم ادرب بادات 4454 میخات
ناعم افلاز یسمات (... ) البات
فدصه یسنات دالب العندلات ؟؟ !
خواب
در خواب دیدم
همه چیز درست می شود
بعد از آن کابوس وحشتناک
می ترسم بعد از این
چشم روی چشم بگذارم !
نکته ایمنی
مراقب افکارت باش که گفتارت میشود
مراقب گفتارت باش که رفتارت می شود
مراقب رفتارت باش که عادتت می شود
مراقب عادتت باش که شخصیت ات میشود
مراقب شخصیت ات باش که :
سرنوشتت میشود .
باتشکر از اعظم
دوست خوب من
سوگوار
دیگر زمان ریختن اشک نیست
مدت هاست
رخت سیاه را
از تن درآورده است پروانه !
دل میسوزد
در حریق سرخ
و دود سیاه تنهایی !
فرصت
تابستان عرق می ریزد
از گرمای حار
زمستان با زوزه های سرد
منتظر است گرگ هار
پالتو و چکمه هایت را
از حالا بپوش !
هر روز که نمیشود
از تو " نوشت "
اندکی هم
باید " فکر " کرد !
دوباره خواهم بالید
دوباره از انتهای شروع
پرواز را پر خواهم زد
چون رهایی دل از تنگنا
چون بوی معطر ریحان در باغچه
و دست های خونی ام را
بعد از چیدن شاه توت های سرخ
خواهم شست بر سرو روی پونه سبز
من چقدر ناامید شده ام اینروزها ............
کلون ذهنم را می اندازم
یادم رفت قبل از آن
گلوله های مغزت را دربیاورم
و زخمت را مرهم نهم
با خونابه هایت
جاری میشوی هر روز
از دیده ام ...............
این چنین در امان هستی !
پیوند
اولین شعر عاشقانه را
به سفارش عاشقی نوشتم
قیمت آن
برابر پیوند قلب بود !
وفادار
به صدای رشد علف گوش میدهم
در زیر خاکی که
هر روز جوانه ای
از شاخه ی دستانت بیرون می خزد
و به پایم می پیچد هنگام رفتن
در روی خاک ...............................
یادگاری مشترکمان را
که " گذشته " ی بیجان قاب شده ای بود
در چمدان " فردا " گذاشت
و با بوسه ای بر گونه خیسم
از " حال " رفت !
خیانت
گفتم : دوست داری بیدار بمانم
و بالای سرت باشم همیشه ؟
گفتی : چه خوب !
نیکی و پرسش ..........
می خوابم
تا برایت خواب های خوب ببینم
در امان نیش پشه !
همزیستی
ترس را یادم بده !
بلد نیستم بترسم
اینبار خبر بدی برایت خواهم داشت :
ترس برابر مرگ است .................
منش
حتی درختان هم رفتار دارند
طوفان هم لایشان برود
از ریشه تکان نمی خورند
بعضی .......................
و درختان سبک برگ
که با نام نسیمی می لرزند و میرقصند
بعضی .................................
جاده وسط خیابان ساکت
پر از انبوه رفتار است !
بی دین
نت های اسیر
نت های زخمی
نت های خونی
نشسته روی سیم های تیز گیتار
کوک نمی شوند
با خارهای سیم احساس
پرواز می کنند زمانی
که کافر نباشی
در دین خود !
ماه زده
ماه همیشه خسته
از ابتدای پشت بام خوابم
طلوع می کند
و در انتهای بیداری ام ’ غروب !
ماه همیشه زرد
ماه همیشه سرد ..........
دنیا
مال من است
فقط سند ندارد
که :
ثابت کنم !
بیا
غیر از روز جمعه
هر روز بیا
جمعه ها تعطیل است !
مبادا دیده بگشایی
هر آنچه در درونت هست
آنست !
فاصله
میان اولین سلام
با آخرین وداع
یک قطره اشک افتاد
مگر چشم تو زبان دارد؟
پیوستگی
بال بازوهایت را
از دور گردنم باز کن
باز کن که هم تو بتوانی
پرواز کنی
و هم من بتوانم آه بکشم !
در زمین بی سبز
کدخدای دشت است
درختی تنها !
53برلخف
نهمیص یقرئن عنومکلا
تنقسیزبر عهخجچ یبلا
سثزبلذ نهمیص یقرئن
عنمسصث جچسک لا
انتظار
تو در انتظار آنی
خواهدآمد !
من در انتظار تو
نخواهی آمد !
ببین چه ها خواهم کشید ..................
نقشه
برای فردا
چه آسان می شود
نقشه ریخت
روی شب های خفته ات
سحر که باز میکنی
نقش بر آبم !
بی پرده
خوشبخت
تو هستی
که تمام
این حرف هارا
برایت داد میزنم
پرده گوش هایت پاره نشود ؟
نگران هستم !
تغییر
ستارگان رسیده تر و شادابند
در آسمان روشن و آبی شب
خوشه پروین با رفتنت
چه خواهدشد ؟
سرنوشت
تمام
عمر
می گریم
که
لحظه ای
خنده
از
لبانت
کم
نشود
با قلم خود نوشتم
این سرنوشت را !
لانه در لانه ( داستان کوتاه )
سوراخ چون غاری تاریک در گوشه پذیرایی اش دهان باز کرده بود . نشسته بودم و می دیدم که در دهانش لانه ای را به درون سوراخ خانه دوستم میبرد . بدون کوچکترین حرکتی ’ مات و مسخ شده به آن پرنده ی بور نگاه میکردم . پرنده خیلی آرام و با تانی در حالی که سینه خیز - سینه خیز آن را حمل میکرد چنان ماهرانه لانه پیش ساخته را از درون سوراخ غارمانند رد کرد که حتی گوشه ای از نوک چوبهای آن به دیواره برخورد نکرد . انگار از گلویی راحت الحلقوم پایین می رفت . نگران امنیت خانه دوستم بودم . میدانستم آنچه از درون تخمی که در لانه خواهدگذاشت عنکبوت هایی حاصل خواهد شد .
دقایقی قبل از آن که در روی تختخواب دوستم نشسته بودم و به تصویر خودم در آینه آرایش اطاق خوابش نگاه میکردم حرکت چیزی را زیر دستم که گذاشته بودم روی تشک لبه تخت ’ حس کردم . مثل جنینی که در شکم مادر می جنبد . واهمه برم داشت . گوشه پتو را کنار زدم . دو تا عنکبوت کوچک در آغوش هم و شکم به شکم آرمیده بودند و هراز گاهی با دراز کردن پاهای نخ مانندشان برای خود جای بیشتری باز میکردند . ترسیدم و پتو را دوباره کشیدم رویشان . نمیخواستم دوستم آنها را ببیند . عنکبوت ها در تخت او علامت و هشداری در تایید عقاید خرافاتی اش بود . . بدون اطلاع از وجود عنکبوت ها در اطاق خوابش هم همیشه از وجود چیزهایی نامرئی در آرمش نداشته اش شکایت می کرد . رنگم در آینه پرید . رفتم پذیرایی تا ببینم چه فکری میشود به حال دوستم کرد . روبه تلویزیون نشسته بودم و دستم زیر چانه به زندگی او نگاه میکردم که غار کوچک دهان گشوده در زاویه قایمه دیوارش نظرم را جلب کرد . پرنده که بور وضع بود و شبیه شوهر دوستم هم بود از بی حرکتی من نهایت استفاده را کرد و بدون کوچکترین ترسی با لانه ای آماده درون دیوار دلتنگی دوستم رفت . گوشه دیواره پر از عنکبوت های ریزی بودند که شکم در شکم هم وول میخوردن و بالا - پایین می رفتند .
و ............ سخنی از چرچیل
" بقدری گرفتار و سرگرم کارم
که فرصتی برای نگرانی و تشویش ندارم "
یک سخن از بزرگان
" من هر آن چیزی که را که بطور مبهم دچار هیجانم سازد
زیبا می نامم "
فلوبر
ابعخم
یبق سرتاه ( اغ.و فتذ )
هنرب بزبفغ گیقفدذا هنوئتعداغ لفاغ وه ذجچژ قفلذا پاهخ
تنتونخ فلفغعد بقزبلا نهمتاغ فقب رل زیثقف مخحجک وکگژ
تئ55555 ذا 90 .....................
سرلا بی
والب بیفخ صسطح
طخصو یکجح بیلگ زبغ
ذشظ تهخگ !
لباتهع
بیبلا فاغعهت ومخحک دا
ثیزصقغ تعئزط ال سیثی دا
قفغلذرل ضشظسصث تن
حجچ اداهنم رزبت لبلا دا !
.....
تاتنئد بلفلا
لابتنت ممممنن8اعللل ؟!
معهخئذ نابببفف وممممحح
ئتملب ذاتع بببببم ممممم هعهح
ننننت رذلقفغ ئنخحج الللبببید.وم
ونخهح فغطیسص ومکچ الذدن
نمخح داتعغ بیقفذاغعت دذا ؟!!
تنئوداع بیرزفغ نئنهتاب تیشه
ئتنهخمو رزیبفلذاغ تنهنمخ.
ذال طیسث غاتعئ ئنهخم.وم
بفلذا تع .......... تئتهخمحک سثیقب !!
از پله های پشت بام
به همکف زندگی سقوط می کنم
و ازکنار آستانه اطاعت محتاطانه می گذرم
دیشب در لحاف هلال ماه خود را پیچیدم
و در کنار لحظات خاموش دراز کشیدم
اگر تو نباشی هر شب سرما میخورم
وحشت
وقتی فهمیدم ترس را
که سفارش کردی
بیشتر مراقب خود باش !
میترسم از این همه مواظبت تو .......
سنگ صبور
بلد نبودی !
زمانی که دور بودی از من
سنگ را باید می زدی
آنقدر نزدیک منی حالا
که سنگ بنای وجودمان شده
در فروپاشی جهان
سنگ صبور زمان
پیام
با این همه خوشبختی
چکار کنم ؟
رادیو پیام اف - ام روی امواج بلند
آهنگی می شنوید از زندگی
صدای ناله عارف : به یاد ...
حافظ داد می کشد :
خموش ........... خموش
داستان شب
زنگ ها برای که بصدا در می آید
اثر ................... ارنستو چه گوارا ؟
امواج قاطی می شود
صبح است
برخیز لبخندبزن
ورزش باستانی
و روزی سرشار از تندرستی
برایتان آرزو ............
پلک هایم از هجوم این همه سعادت
خمار می شود
رادیو پیام ........................ :
خبر نیمروز
سمعک گوشم محصول چین است !
مجازات
فقط
روزها
به تو فکر می کنم
که شبها
مجازات نکنی
من را !
تزریق ( داستان کوتاه )
بیتا دو روزه اعصابش بیمار است و طبق تجویز خودش ’ خودشو بستری کرده است . تزریقاتی خانم هاست و دایم بوی الکل میدهد . آمپول دارم و با وجود اینکه دست به آمپولش حسابی ضایع است چاره ای جز رفتن به خانه او ندارم . فرصت خوبیست که احوالش را هم بپرسم . با اغلب خانم های همسایه رابطه گرمی دارد و چون رویش نمیشود بر سر دستمزدش حرفی بزند یک دخیل مانندی کنار میز وسایلش گذاشته و نوشته است : در رفاقت چانه زدن ممنوع !
ناراحت بود از دست همسرش . صبح اول وقتی سر درد دلش را باز کرد . سفره صبحانه باز بود و با چشم نازک کردنی گفت : پدر سوخته نمیاد سروقتش زهرمارش را بخوره جهنم شه بره سر کارش . اینم از آشغال ها .... دو روزه مونده اینجا ککش هم نمی گزه ببره . فقط بلده حرص بده . دو ساعته مونده توی وان حمام داره آوازی از آقاسی میخونه . خاک بر سرش کنم حالا میره لب کارون و برمیگرده .................. گفتم : تو که هی میگی من زبان این مردارو میدونم پس کو ؟ یه کاری بکن دیگه رنگت مثل زردچوبه شده . نقطه ضعف بیتا رنگ پوستش هست . دایم ماسک و حلقه های نازک خیار روی صورتش است . گفت : راست میگی ؟ و زود بلند شد و رفت در آینه خودشو نگاه کرد . گفت : درسته ! عوضی خر حسابی حالمو گرفته . ببین و تماشا کن چه بر سرش میارم ! میدانستم حرفش را به کرسی می نشاند . جای سوزن می سوزید لنگان - لنگان از خانه اش خارج شدم . برای صبحانه میخواستم نان بگیرم . تا نان های روغنی از تنور خارج بشه نیم ساعتی طول کشید . در راه برگشت به خانه آقا مجید را دیدم ’ همسر بیتا . داشت در نایلون سیاه بزرگی آشغال های سرنگ و تزریقاتی زنشو به محل زباله ها میبرد . مجید سوت میزد تا منو دید سرش را انداخت پایین .
..................
سلام
پر شده ای از من
لبریز از سلام
بیزارم از تسلیم
آکنده از خداحافظی
بیزارم از وداع
چنان که گویم
برای سلام دوباره
در ازدحام خداحافظی
جای خالی نیست .
شب بود و باران
ابر بود و مهتاب
صاعقه می زد بر بام
رنگین کمان شب
رنگی نداشت
حرفی داشت
در گوش ماه .
وبلاگ مهتاب تعطیل نشد .
به امید روزهای خوب برای همه ..........................................
سحریز یاخشی اولسون
غرور
نه آغازی ............
نه پایانی
نه رفتن ............
نه ماندابی
بغض سکوتم بشکند
کافیست !
غروبم غرور میشود باری
تناسخ
همه خواهند رفت !
هر کسی که آمده است روزی
می دانستم خواهی رفت تو هم
این چنین !
قبل از اینکه بیایی
رفته بودی از دم .
قانون پیشگویی را
آمدن تو ثابت کرد هم چنین .
فقط
من نیامده بودم که بروم !
زنده شده بودم
که دوباره بمیرم این چنین ...............
صبح ناتمام
می دانست
عاشق صدایش هستم
می دانست
عاشق صداقت سپیده دم آوازش هستم
می دانست
در جنگل مخوف آسمان
میان هیاهوی سوت اخطار
و صفیر گلوله های شکارچی
جا برای خواندن آواز او نیست
میدانست
گوشم دلتنگ صدایش
در هر سپیده ی صبح صادق است
که لانه اش را روی گوشواره هایم ساخت
و هر روز برایم آواز خواند
جز صدای او دیگر
هیچ چیزی را نمی شنوم
پرنده من
می دانست
به دروغ آواز نمی خواند .
تشنه
در حوض خالی حیاط
با تنی گرسنه
آفتاب می خورم !
ابرها که بیایند
از آسمان تو
عطشم فرو می نشیند
در آغوش حوض حیاتی
پر از باران
و بوی
دیار تو !
دروغ
همیشه چیزهایی کم داشتم
تو که آمدی
بیشتر از همیشه
کم آوردم
دروغ می گویم
که : خوشحالم
که
الان
فقط
تو را
کم دارم !
باران امروز
هنوز باران می بارد
پشت پنجره سیلاب جاریست
دلم می خواهد بروم دره از مردمانی که درکانال فقر
غوطه ورند بپرسم
باران به نظرشان چقدر زیباست ؟
خبر حاکی از اتفاق بدی
برای فرداست ..........................
کار هر شبم است :کفش های کتانی گذشته را از زیر تخت فنری بیرون می کشم و جفت می کنم تا فردا را بدوم .............. حالا باید بخوابم !
سایه ها
کاش آنچه افلاطون گفت
حقیقت داشت !
کاش فقط سایه ای
از سایه های او بودیم
و آنچه عینیت داشت
به ریش آن میخندیدیم
آنکه آنجا نشسته
نشئه است سایه اش .
تدریس
ازسمت چپ
با دست چپ
می نویسم
که ترجمه کنی
با قلبت
اشعارم را !
عشق
تو را در بازترین پنجره می فهمم
در تنفس هوایی که یقین دارم هوا نیست
در وزش نسیمی که از سوی تو می آید
و موهایم را می رقصاند دلخواسته تو
در نوای پرنده ها و پرستوهای بازیگوش
و برگ هایی که از نفس تو زنده می شوند
در دل خاکی که هزاران دانه راز نهفته دارد
و فقط برای من وتو به ارمغان خواهد آورد
هستی دوباره ای که فراتر از زندگی هست
و در کویر دل ما چشمه ای جوشان خواهدشد
نماد وفاداری به آذربایجان
گناه
باور کردم که چاه
عاشق سربه هوایان است .
در سیاهچال تنهایی ات
به چاره ای دویدم
در ترس و گناه .
قطب نمای نگاه
آسمان بود و ماه
آنچه مرا به کام خود کشید
یک آه بود
آه ........ !
چه سربه هوا می دویدم
به سوی تو
در راه !
بخشش
می توانی قبول نکنی
نفرت هم بخشش بزرگی است
در جایی که نمیتوان داد زد :
دوستت دارم !
مدنیت
میان توحش و تمدن
راه درازی نیست
کافی است
تمام آنچه را گفته ای
حاشا کنی !!
پرنده من !
راه را عوضی رفت
کوچ کرد از تابستان به زمستان
رفت از دیار گرم به سرزمین سرد .
بازی
بازی جالبی بود
فاصله ها را متر می کردیم
بین ما
برای انگشتان هم
جا نبود .
فاصله سحر تا شب
خنده های نجوا بود ...........
هماغوشی
فارغ میشوم در آغوشت
از تمامی آنچه باردارم
نیازی به بزرگ کردن نداریم
آنچه باد آورده بود
طوفان خواهد برد !
اختناق
صبح زیباییست !
چشمانت را بسته ای
در انتظار منی
می دانم !
شیشه عینکت را
با گوشه ملافه سپید پاک می کنم
که گفتی
کفن لحظه های بی من بوده است سالها .
دود اختناق
لکه سیاهی روی آن بسته است
می خواهم
تازه تر از قبل ببینی من را !
زمان صفر
فکر می کنم ’
آنگاه که هیچ زمانی
نه دقیقه است و نه ثانیه
روی کرنومتر زمان
چهار صفر متحدند
برای رد گم کردن اوهام
با هم مذاکره دارند
نه روزی هست و نه شبی !
فال
من تشنه ام !
یک فنجان قهوه
اکتفای بهانه نمی کند
تا سحر
با تفاله های آن
تشنه تر میشوم .
خائن
سینه چاک ترین سوال دنیا این است
" چه باید کرد " ؟
سخن از اعتماد نیست
اعتبار آن با پوزخندی خریداری شد
حکایت آن دستهایی است
که با زنجیر طلا بستند
و در بازار تن فروشان
زبان بریده اش را
در دهان خونی معامله کردند
روی اتیکت آن نوشتند :
هرکاری می توان کرد
به هر بهایی !!
فقط لطفا چانه نزنید .....................
با تو
غروب غریبی ست !
چشم در چشم هم دوخته ایم
گله خورشید
در چشمه نگاه تو
جرعه - جرعه
آب می نوشد
و در چشمان من
غربت نگاهت
غروب میشود .......................
کوچ
رخت برخواهم بست
از این دیار
دیار گرگهای هار نیمه شب
که بخت همه را میدرند
و بر تخت می نشینند
هیهات !!!!!!!!!!!!!
روزگار سیاه !
من را دریاب ....................
گمشده شب
در یک راه بودیم
آنها گم شدند یا من ’ نمیدانم !
در جاده سیاهی قدم گذاشته ام
نورهایی از دور می درخشند
پنجره های متحرک ؟
پنجره هایی که پرده های آن
گاه به راست
گاه به چپ کشیده می شوند .
و گاه پرده پاره میشود انگار .
یا شاید فانوس هایی
در دست گمگشته هایی
چون من !
به سوی نور راه را می روم .
فانوس نگاهم در وزش باد لرزید
کفترهای نیمه شب بودند
چشمشان در تاریکی
راه را می درید !
داستان کوتاه ( اثر نفیس )
: این چه حرفیست ! من به تو آنچنان اعتمادی دارم که به خودم ندارم . میدونم تو فقط از عهده اش بر می آیی . تنها کارهای تو دلم را قرص می کند .
استاد کمرش خمیده بود و به سختی راه می رفت . هر بار که سرش را بالا می گرفت تا یک حرفی در مورد آخرین اثر هنری اش که در مجامع بین المللی ترکیده و صحبت از یک سبک جدید بعداز پیکاسو و بازماندگانش را مطرح کرده بود بزند من بعینه برق شادی وصف ناپذیری را در تمام چهره اش مشاهده می کردم . بقول استاد این اثر ماندگارترین اثر از بین تمام آثارش محسوب میشد که حاصل تمام عمرش بود . و من ماموریت داشتم آن را به مرکزجهانی رسانده تا تحت قضاوت هیات داوران داخلی مغرض وجهه آن از دست نرود . ترس عجیبی به دلم افتاده بود انگار داشتم به سفر ماه می رفتم . کارهای دیگر استاد را قبلا هم برده بودم اما اینبار فرق میکرد . من داشتم یک اثری را میبردم که در جهان به عنوان ظهور سبکی نو و پایه گذار مکتبی جدید در هنر معاصر ارائه می شد . کهولت سن استاد اورا زمینگیر کرده بود و خودش نمیتوانست برود و در چنان مراسم باشکوهی حضور داشته باشد . دوباره نگاهی به گرانقدرترین اثر ایشان انداختم و تحسین را در دلم هزاران بار تجدید کردم . ترکیبی از عقاید انسان ماقبل تاریخ و نسل های بعد از ما چنان ماهرانه با رنگ بیان شده بود که رسالت به ایجاد دنیایی بهتر و چشم انداز آینده ای نوین در آن با تمام قدرت به اثبات می رسید واقعا شاهکار و معجزه ای از یک مانیفست " چه باید کرد ؟ " برای بشریت سردر گم فعلی بود . هر بار که به آن نگاه می کردم خوشبخت ترین انسانی می شدم که در جهان همتا نداشت .استاد این خوشبختی عظیم را در چنان موقعیتی به من ارزانی داشته بود که زیر بار فشار زندگی له می شدم . انگار انسان جدیدی شده بودم و این را مدیون شاهکار هنری عجیب ایشان بودم . او هم متوجه تاثیر این اثر جاودانه در من شده و منی را که هیچ چیزی حالا - حالاها نمیتوانست عوض کند و نقاشی او کرده بود به خبرنگار بزرگترین نشر هنری هم گفت . اجازه نداشتیم اثر را به هیچکس نشان بدهیم . تا اینکه در مراسم جهانی رو گشایی شود . در تمام مراحل کار کردن استاد پیش او بودم و چون منشی دندانپزشکی هر آنچه میخواست به دستش می دادم . آن دقایقی که میخواستم بهترین استفاده را از تعالیم استاد ببرم حین کار کردن این اثر بود . عالمی برد من را که دانستم هر آنچه کار کرده ام پوچ بوده است . اما تا حدی رگه کار دستم می آمد و این لطف بزرگ استاد به من بود .
سفارش نکرد چگونه مواظب باشم یا نباشم . فقط گفت : رسالت من پایان یافت . مثل اینکه بار دیگری به دوش من می گذاشت که در عین حال برایم ارمغان های زیبایی داشت . کوله بار تجارب استاد !
کلاس نقاشی داشتم . باید کارهایم را ردیف می کردم و به بچه های بزرگتر هنرجو سفارش بچه های کوچکتر را میکردم که زیاد ریخت و پاش نکنند و در گوشه ای با نوای موسیقی آرام آذری نرمش صبح را انجام بدهند . اثر هنری را گذاشته بودم پشت میزم و هر با که میرفتم یا می آمدم نگاهی به زوایای آن می انداختم . در هر بار نگاه چیزهای جدیدتری کشف می کردم که قبلا متوجه نشده بودم . و این از ویژه گی منحصر بفرد سبک استاد بود اما اینبار به گونه ای بدیع . اضطراب ماموریت رهایم نمی کرد . اگر دزدان میدانستند چه گوهر گرانبهایی را حمل خواهم کرد نمیدانم چطور می شد . وقت کلاس تمام میشد . یک بار دیگر رفتم تا وقت باقی بود به اثر نگاهی بکنم تا برای بار آخر در نگاهم آنچه هست را ثبت کنم . تابلو در جای خود نبود . خون دوید توی سرم و چشمم سیاهی رفت . خدایا همینجا بود . دفترم کوچک بو د . همه جا را به هم ریختم . کسی نبرده بود . غیر از من و بچه ها ی خردسال هیچکس آنجا نبود . ذهنم مغشوش بود و عین دیوانه ها دور خودم می چرخیدم . بعد یکهو گریه کردم . چنان که به صدای من آرزو آمد توی دفتر . گفت : خانم ببخشید به خاطر این گریه می کنید ؟ من دلم میخواست مثل شما رنگ و روغن کار بکنم چیزی پیدانکردم آمدم این تابلو ی بد ترکیب را برداشتم رویش نقاشی کشیدم . ببینید چه خورشید قشنگی ست ......... نه ؟
دیدار
ماه را در آسمان نگریستی
پشت به من !
چایی سرد را خوردی
پشت به ماه کردی
و رفتی !
به دیدارم آمده بودی مثلا ....
سخنی از بزرگان
با استفاده از تمثیل سفر ’ من زندگی را کاروانی می بینم که نه میداند از کجا آمده و نه به کجا می رود .
پائولو کوئیلو
نسل نو ( داستان کوتاه )
وقتی فقط یک فنجان چایی برای خودش ریخت و گذاشت روی میز ’ فهمیدم آن اتفاقی که می گفتند و همه از دستش شاکی بودند می افتد . البته ماهها قبل بویش به مشامم میخورد ولی به این زودی انتظارش را نداشتم . بهش گفتم : همه چیزو که خودم خریدم لااقل تختخوابت را مرتب کن . ........ پره های بینی اش را که تازگیها پف کرده بود باز و بسته کرد و گفت : هر وقت دلم خواست . نگفت به تو مربوط نیست اما لحنش داد میزد . و قاشق پر از عسل را لیسید . یاد دوست قدیمی ام افتادم که از دست پسرانش که هر دو دانشجو بودند همیشه نق می زد و اینکه حتی نا ندارند یک دسته سبزی از سر کوچه بخرند . دلم براش سوخت و کلی کتاب از ماکارنکو و فروید و پاولف برایش بردم و با پوزخندی حالی اش کردم که بیسواده و سهل انگاری کرده است تا بحال !
آن موقع بچه من شیرخواره بود ’ حوصله مطالعه نداشتم و هر روز چندین جلد مای بی بی باز و بسته میکردم ............................
زجر
با سوزن زجر می دوزم
جراحت عمیق درد را
نخ را گره نزده ام
باید از نو بخیه بزنم .
.........
پرومته من
پرومته گفت
کنار پنجره تاریخ بایستم
مقابل خورشید متظاهر
و سایه ام روی تنش بیفتد .
گفت
تمام سخاوت خورشید
خاکستر کردن است .
گرمای تو دلچسب و سایه ات خنکاست
ازخاک زیر پایت بالامیروم
و تا ظهر
خورشید را برایت می چینم .
طلوع
هر روز
به تو فکر خواهم کرد
و هر شب
با رویایت خواهم خفت
غروب دیروز
اثبات طلوعی نو بود .
یقین
می دانستم روزی خواهی آمد !
آن چنان که خورشید
از پشت کوه های مشرق بر می آید
و از پس هر صاعقه ای
بارانی می بارد !
راز
رازهایم را در گوشش سپردم
سینه اش منفجر شد .
دیشب مثل هر شب نبود
روی سینه ام تا صبح نالید
نت هایش را از دست داده است
تار تنهایی های من !
عقده
درخت ها را سوخته خواهم کشید
و خورشید را روسیاه
روزگار بدی ست می سوزاند
هیچکس برای دیگری نیست
و شقایق دردشت
تنها مانده است .
اتود : سال ( 1389 )
باور
در اولین تابش سوزان خورشید
باورم آب میشود
عرق پیشانی
سوزنده تر از آنست .
....
قصه گو
کفن هوس را دریده است
در عریانی مرگ
به او نگاه می کند
شهرزاد قصه گو .
...
هایکو ( هشدار )
اساطیر
خودساخته اند
افسانه ی آنها نیست
خودم را باید از نو بگویم .
..........
حساب وکتاب آخرین فصل
ریاضی بلد نیستم
اما باید ریاضیدان هم شد !
آری ’ میتوان قیمت گذاشت
برای بی اعتمادی و اعتماد
دیروز جمع بستم و تفریق
کسر شد از ذره ذره ی جانم .
آبرو در کلاس فلسفه
درس صفر گرفت همزمان
تجدیدی فصل تابستانم !
........
تابستانه
هیچ تابستانی را نفهمیدم
بدترین زمستان های عمرم
تابستان های بسیار گرم بود
از حالا یخ می زند دستهایم
زمستان که برسد
خوب خواهم شد !
...
ایستگاه
شاید اگر جای دیگر بودم
یادم نمی آمد .
از پیششان برمیگردم
هر دو مانده اند
درمانده و ناگزیر
نهایت راه گندیدن است .
بویش را در مشام حس میکردم
از ابتدای تولد
پل های پشت سر خراب شده
راه رودخانه را سد کرده اند
و چه بویی میدهند حالا .
مجبورم راه آمده را برگردم
در تشنگی عبرت زهرآلود
و آن را بیاشامم ناچار
هر دمی غنیمت نیست .
در اتوبوس خط ویژه ام
انتهای خیابان ایستگاه .
پروفایل کبرا پورپیغمبر ( آذر )
ایمیل مدیر وبلاگ
آرشیو وبلاگ
» عناوین مطالب وبلاگ
» آبان ٩۳
» مهر ٩۳
» شهریور ٩۳
» امرداد ٩۳
» تیر ٩۳
» خرداد ٩۳
» اسفند ٩٢
» بهمن ٩٢
» آبان ٩٢
» تیر ٩٢
» خرداد ٩٢
» اردیبهشت ٩٢
» فروردین ٩٢
» اسفند ٩۱
» بهمن ٩۱
» دی ٩۱
» آذر ٩۱
» آبان ٩۱
» مهر ٩۱
» شهریور ٩۱
» امرداد ٩۱
» تیر ٩۱
» خرداد ٩۱
» اردیبهشت ٩۱
» فروردین ٩۱
» اسفند ٩٠
» بهمن ٩٠
» دی ٩٠
» آذر ٩٠
» آبان ٩٠
» مهر ٩٠
» شهریور ٩٠
» امرداد ٩٠
» تیر ٩٠
صفحات وبلاگ
» " مریض " - ( داستان کوتاه )
» داستان کوتاه ( هویت )
» فصل پنجم
» رو در رو
» رو در رو
» " انکار "
» خاک تربت
» بشر
مطالب اخیر
» ۱۳٩۳/۸/٤
» اطلاعیه برگذاری نمایشگاه نقاشی در تهران... دعوت از سوی یک هنرمند
» اطلاعیه ... دعوت از سوی یک هنرمند آذربایجانی ( ناهید برادران اسکندانی )
» ۱۳٩۳/٧/٢۳
» عکس از آقای حسن ذوالفقاری ...
» ۱۳٩۳/٧/٢۱
» دستور !
» ۱۳٩۳/٧/٢۱
» ۱۳٩۳/٧/٢٠
