کاروان

داستان کوتاه ( کوفته تبریزی )

وقتی با گفتن  "  بفرمائید شام  "   میزبان  ,  رقیبان دور  میز نشستند تا  تجربه ی نیم قرن آشپزی سرد وگرم چشیده ی  آذر خانوم را  نوش جان کنند ,  غذای اصلی که کوفته تبریزی بود  "  وا  "  که  نه !  بقول  طغرل  منفجر شده بود . رقیبان با  استهزائی که چاشنی خنده های از ته دل مخفی شان بود  ,  تعجب کردند که چرا  آذرجون در سن پیری کوفته اش  وا  رفته ......!

در مقابل چشمان میلیونها بیننده که از فرط خنده ریسه می رفتند  ,  آذرجون خیلی سردو گرم چشیده  اعتراف کرد این یک اتفاقه  والا  از هشت سالگی غذا می پخته و هیچوقت کوفته اش وا نرفته بوده .

" آلزایمر " کمکش کرد تا در مقابل تمسخر و حیرت رقیبانش  کم نیاورد و با لوده گی دختری نوجوان  ,  نغمه ای عاشقانه هم سر داد . پسرم هنوز غش غش می خندید که زدم کانال خودمان . گزارش وضع هوا بود . جبرنگار گفت : تبریزین  هاواسی ,  صاباح ,  بوروگون  تا گله ن هفتیه جان آذر خانئمئن کوفته سینه تای آچئلاجاخ ..... گئجه ز خییر  !

همسرم دندانش را مسواک میزد . با پرتاب خمیردندان به اطراف گفت  : دیش ها را جمع آوری می کنند از  خیر کوفته و بفرمائیدشام ها بگذرید .....

عمی جان ( نقاشی رنگ و روغن - 1385)

" عمی جان "

خاطرش و خاطراتش هنوز  زنده است .  عمی جان  را می گویم !عموی همسرم بود و با هم زندگی می کردیم . البته  آغاعمی  هم بود برادر دیگر  عمی جان . هر دوی ایشان یادشان بخیر . ازدواج نکرده بودند و من که بعد از ازدواج به جمع آنها پیوستم مثل دختر خودشان پذیرایم شدند . هفتاد - هشتاد ساله بودند و با تجربه های زیاد . فقط کافی بود که فهمیدم انسانهای شریف و مهربانی هستند از همان لحظه عهد کردم با دلم که دوستشان بدارم . عمی جان لوطی منش و با مرام خاص خودش هوای همه را داشت و آنقدر غیرتی بود که نمی خواست حتی در سن 70 سالگی سربار امثال من و دیگران باشد و فرش می بافت و خرج خودش را در می آورد . حکایت  عمی جان  حکایت انسانی نایاب در جامعه است که فقط با برشمردن چند خصوصیات نمی شود ایشان را وصف کرد . شرح حال زیاد و توصیف وی  وصف یک جامعه ی بزرگ است با تمام تلاطم ها . آغا عمی هم همینطور  ! نمونه ی انسان کافکا و شخصیت های صادق چوبک . البته جسارته ولی کسانی اگر نبودند مانند عمی جان و زندگی خاصی را رقم نمی زدند شاید صادق هدایت ها و چوبک ها در کارشان لنگ می ماندند . عمی جان قلم نداشت برای نوشتن رنج ها و .... اما تجسم ادبیات رمان معاصر بود در حالت عینی . تابستان سالها قبل بود که در گذشت و درست همین مواقع . حدود یکسال با بیماری زجرآوری دست و پنجه کرد ولی میدانست رفتنی ست . دلمشغولی اش بچه های من و خرد کردن نان برای کبوترهایی بود که بخاطرش به حیاط ما هجوم می آوردند و یک درخت سیب که در یورش هذیانها فکر میکرد آتش گرفته و آخر های عمرش با این هذیان رفت که رفت .... اما غریبانه ! هیچکس کنارش نبود تا ببینه چطور جان داد و دریغ از یک قطره آب . همیشه در مشکلات یاور من بود و هوایم را داشت مثل فرزندش . و حرف هایش را در آخر عمر فقط با من در میان گذاشت . بعد از مردنش که یادش همیشه با من بود عهد کردم آنچه مختصر از ایشان در ذهنم توان دارم نقاشی کنم . حاصل کار  این شد .

تنها این چنین بود که توانستم خودم را با  رفتنش تسکین بدهم . آغا عمی هم در مدت کوتاهی بعد از رفتن  عمی جان از غصه ی او  دق کرد و رفت پیشش ....  خدا رحمتشان کند .

بام

وقتی در پشت بام هستم  ,

به بلندای دو  ارتفاع

                              - از زمین بالاترم  -

                    و این چنین هست که :

                در  ورطه ی شادی بیکران

                                             غرق میشوم  !

 

                            ×××

 

در پشت بام

همه  جا عریان

پوشیده به لباس شفاف نور هست .

وقتی  " ماه  "

در  محاصره ی چشمانم

                       -  تعظیم می کند  -

تا همیشه به دیدارش بشتابم  ,

آسمان نز دیک تر میشود

                        - بر  بام  -

                     و  چون زمینی وسیع

                         در آغوشم  میگیرد

                                 ..... مثل مادر  !

 

                                     ×××

 

در  بام

حتی سایه ام هم

از من نمی گریزد

وبه گستردگی  یک شهر

با شب  یکی میشود

موقعی که ستاره گان

روی آن  لانه می سازند

                                 ..... با  من  !

 

                                      ×××

گذشته ....

چه روزایی  ,  همه رفتند

همه از دست  , همه از دست !

چه  دمی که  تند رفتند

همه  چون باد   ,  همه  چون باد .

چه صباحی به  نفس های پریشان

همه فریاد   ,  همه فریاد ......

چه ورق ها که سفید و خالی

.... همه پاره  , همه  پاره !

همه حرفها  , خون دل شد

چه سخن ها  ,  چه  سخن ها  !

و  سخن ها  به شرارش  ,

همه بر باد  , همه بر باد .

چه قماری شدی  ای  عمر !

همه باخته ,  همه باخته ....

چه گذشت  از سرمان  ,

وای گذشته  , وای  گذشته !!!

 

                    ××××

زندگی

شش صبح است . مرد با زنگ همراهش بیدار می شود .رختخوابش را جمع می کند , به دستشوئی می رود و بعداز شستن دست و رو و خرید یک سنگک بزرگ که لای سفره می گذارد  ,  عازم کار  میشود . قبل از رفتن پسرش  را از خواب بیدار می کندو از زنش که کنار سفره نشسته  , خواب آلود خداحافظی می کند . پسر بعد از خوردن یک تکه نان و  دو  قورت چای شیرین در  رختخوابش می خزد و  کیف مدرسه را بالای سرش می گذارد ..... زن  همچنان کنار سفره انگار به سفر  دورودرازی رفته باشد  , چشمش راه میکشد . پسر خواب مانده و  زن مصمم است امروز هیچ کاری نکند .

ساعت  نه شب است . مرد از کار بر میگردد .  زن همچنان کنار سفره نشسته و آرام به مرد  می گوید  : .... س  و لامش را قورت می دهد . مرد هم فقط سرش را تکان می دهد . طبق معمول میلی  برای شام ندارد .متکا  را زیر سرش می گذارد و فوتبال تماشا می کند .در حین تماشا  خرو پف اش قاطی سوت تماشاگران میشود و  پسر در جایش غلت می زند ...... زن بساط سفره را جمع نمی کند و کنار  آن دراز میکشد و به آرامی چشمانش  را می بندد .چای  تازه دم که صبح  در قوری بلورین  ,  رنگش  به قهوه ای روشن شفاف میزد  ,  قهوه ای تیره ی کدر شده است .  امروز  زن خسته تر  از تمام روزها  و شبها است .

                                                    ××××

( با عرض پوزش از دوستان که نظراتشان در "ویرایش " مجدد مطلب حذف گردید . )

مریض ( داستان کوتاه )

هر روز که  از رختخواب برمیخاست نق میزد که :  مریضم ........

می خوردو می خوابید و راست و چپ ول می گشت و اول و وسط و آخر هر بیکاری ناله می کرد: مریضم ...... !  عبارت  "  مریضم  " به  همه سرایت کرد و از دردی نامرئی شکایت کردند . کلافه شدم , چون خودم هم یواش یواش درد را در همه جای بدنم حس می کردم و داشتم به جمع آنها می پیوستم .  هر صبح که با زور از خواب بیدارش میکردم  , بی اعتنا شدم . روی سرش دو لحاف اضافی هم کشیدم و تا ساعت چهار ظهر خوابید . در این فاصله ناهارمان را که بسیار مورد علاقه ی او هم بود تمام کردیم و چون مناسب یک  مریض نبود سهمش را بالاجبار خودمان خوردیم !  برایش شیر جوشاندم و پونه دم کردم .  تا خواست از رختخواب بیرون آید مانع شدم و اظهار تاسف کردم که تا بحال به وضعیت جسمانی اش توجه نکرده ام و رسیدگی لازم نشده است .  شیر  را که به زور توی حلقش می ریختم از دستم فرز  و چابک در رفت و سرم فریاد کشید : مریض خودتی و جد و آبادت !! 

فردای آنروز دیگر هیچکس نگفت  :  مریضم ....!!! 

در انتظار باران ( شعر )

از پشت ابرهای  " تن لش " !

خود نمایی می کند  ,

                 خورشید محتضر .....

 

               ××××

 

.....نوری از  لای ضخامت ابری تیره

به سختی عبور می کند

دلتنگ و شکسته

دلزده وعبوس است .....

پشت غبار کهکشان

گم و گور می کند

                خود  را  ,  خاموش !

 

                   ××××

منتظرم !

کوهها سر به پایین

گاه گداری زیرچشمی می پایند

            زمین و آسمان را .

شرمزده چشمشان را

               به اسکلت دره می دوزند

                    در خوفی غمگین ......

               

                   ××××

منتظرم  !!

همراه کوههاو زمین  سیمانی  ,

به ابرها که شانه بالا می اندازند

و خورشید  بی رسالت

نگاه می کنم عاجزانه .....

منتظر  " بارانم "  ..... !!!!

 

                ××××

 

 

 

××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××××

دوزخ تابستان

 

روزهای چندان  " بدی " هم نیست

دلگیری میسوزد

در دمای 280 فارنهایت ......

گرمای مهلکی ست  .

گونه ی زرد ماه

ذوب شده از حالا ,

مثل تمامیت قلب مرطوب خاک .

              ××××

دیروز   ,

در دمای  صفر درجه ی چتر

گذشته را دار زدم

زیر درخت  توت

پاندول زمان به هم ریخت

در بغل طناب کودکی  ,

در  اوج رقصی که می شکافت

نیمدایره ی ضخیم بالغیت را .

 

              ××××

هوا طعم  توت میداد

در هفته ی حفاظت از محیط زیست !

هرم بیدادگر  ارتجاع

لای شاخهای درخت دوزخ !

 "  له - له  " می زند .

 

             ××××

 

نگران پاهایم هستم

در تابستان مرتجع

اگر طناب پلاستیکی پاره شود ,

خداحافظ .....!

دمپایی هایم آنجا هستند......

 

              ×××××

 

                                     مرداد -90

درد...... ( شعر )

دیروز باز سراغم آمده بود با کوله بار ی از زجر !  البته بهش عادت کرده ام و ده سال با همیم . مواقع خاصی می آید نه همیشه . البته با وجود اینکه از دستش ذله شده ام اما بعضی مواقع هم از آمدنش شاد میشم چون وادارم می کند لحظاتی را به خلوتی با خود بگذرانم گرچه با گریه . میگرن را می گویم . واسش شعر هم از همان لحظه های اول آشناییمان سرو ده ام   !!

 

.......و سرم می ترکد

پی تاریکی مطلق هستم

و گریزان  از نور   !

 

دنج  ,  خلوت گوشه ای

                   کز  کردم

به فشار است  سرم .

همه جا  دورو برم می چرخد

و  تنم روی زمین سرگردان

هیچکس  یاور من نیست هنوز

همه  در  را بستند

و به این عادت دیرینه ی من

-  باز  الفت بستند  -

و  دریغ از یک  آه

که  به روی لبها ماسیده

آه  نه  !!

من  که تنها نیستم

 "  درد  " هم با  من هست !

بغلم کرده بشدت

که  به جایی  ندوم

ناله ها می کنم وگریه امان می خواهد .

                            ××××

 

روشنایی  آمد

-  چشمها  را بستم  _

دستی  آمد به بغل گرفت مرا

دست گرمی  ,  کوچک

حلقه شد بر قلبم !

کودکم  بیدار است  !

با نگاهی نگران در رخ من می نگرد

تکیه بر سینه ام دارد  او

دست  تبدارم را

توی  دستش دارد

وآن یکی دستش را

-  روی  قلبم دارد  -

صورتم را به ثنش چسباندم

خوابی آرام به چشمم  آمد  !!

 

                             ××××

                                                                     83/7/29

خلال

..... و چون حرفی برای نوشتن پیدا نکردم

گوسه ی کاغذ را بریدم 

و با  آن  " خلال دندان  " درست کردم !!

آن تکه گوشت  ,

بدجوری اذیتم می کرد

که لای دندانم فاسد شده

                        گندیده  بود ....!

از  بوی  عفن آن ,  احساسم گریخت

و تمام شعرها

                اوزانش به هم ریخت !!

یعنی  چه  ؟!

 برای که  ؟!! ....

اه  !   اه  !!

              از  این بوی غریب آشنا .....

               کاغذ پاستوریزه ی ادبیات

                آلوده ی مبکروب شد  !

                     ××××

وقتی  هرم گند  می پیچد

دیگر  حرفی برای گفتن نیست

               و  حسی نمی ماند

آیا این غیر منطقی نیست  ؟!

                 ××××

 هنوز تکه های دیگر گوشت

که هضم شده

و آبسه گشته اند

با  کالبد شکافی ابیات

آزارم می دهند !

و از کاغذ سفید  ,  هیچ اثری

                          نمانده است .....!

 

                                    ××××

 

                                                                    84/8/28

( دو بیتی )

هرگز از عشق به هم چیزی نگفتیم

صخره ماندیم به دل کوهی  نهفتیم

مثل یک چشمه ی جاری حیات بود  ,

تشنه مردیم  ,  از آن هیچی نخوردیم  !

 

                                             86/3/2 - آذر

جاده

در امتداد جاده ای خاکستری

سگی مرده است  .

 در پشت دیواری گند گرفته

دختری زلفان سیاهش را گشوده

                         شانه  می زند .....

در آینه ی کوچک دستی اش

سگ  را می بیند  .

  شانه از دستش می افتد  ,

موهایش چون سایه ای خم می شود

و چیزی را جستجو می کند .....!

 

                 ****

 

در امتداد جاده

چشمه ای روان است

و  آه فرسوده ی  آن

مثل  بخاری در آسمان

با  ما همسفر است ....!

 

                        ****

شکوفه های صورتی  - سفید درختان

از  "  راز "  آینه و سگ 

شانه  و موهای سیاه

               .... هنوز  

                       چیزی نمی دانند  !!

 

                         *****

 

                                                      85/2/11

 

شاهد

گنجشکان هوار  می کشند

بر آسمان سکوت..........

تیر  چراغ برق  ,

سرش گیج  میرود

                     -  از پروازشان  -

               که پاره می کنند  انتهای فضا را ...... !!

 

                                ××××

 

گنجشکان دیگر  هوار نمی کشند  ,

در  سکوت آسمان  

                      ..... پرواز هم  نمی کنند  .

   فضای پاره  را  ,

با  ریسمان گرفته ی

                   -   صدایشان   -

                             بخیه  می زنند !!

 

                              ××××

 

تیر چراغ برق

دیوانه می شود  .

لامپ شوک زده اش

روزها روشن

و  شبها

                 خاموش می شود  .....

 

                                       ××××

 

وقتی بچه ها جبغ می کشند

پای  تیر چراغ برق  ,

و  زمین سیمانی را

                     خراش  می دهند

               -  با سرانگشتان  خونینشان  -

                تا  لاشه ی بچه کنجشکی  را

                     ......  چال  کنند ,

حباب  شیشه ای چشمانش

                         -  میترکد به ناگاه  -  !

                   و  مویرگهای مرتعش نارنجی اش

                    از حدقه  بیرون می زند .......

 

                           ××××

گرامیداشت

دوم مرداد  ,  درگذشت شاعر معاصر وبزرگ اندیشه ایران  "  احمد شاملو " است . یادش گرامی و راهش پر رهرو ....

......و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت .

یاغئش

یاغئش چئرپئر پنجره یه

                            .....دامجئلارئن  .

دامئر   "  داما  "

داما  -  داما  !

 سوزور  گلیر ماهنی کیمی   

                     -  حنجره یه  -

                             ..... چالا  -  چالا  !

              

                         ×××

 

یئر  سوسویوب

                ایچیر اونی

                           ....  یانا  -  یانا  !

  

                          ×××

 

یاغئش  یوموش

یئل  ایسلانئب  ,

گوزوم باخئر 

               -   پنجره یه  -

                           ..... یئله

                             یاغئش

                                      .....یاغا  -  یاغا   !

                           

                           ××××

پئچئلداییر  ,

یاغئش یئله  !

فئشقا  چالئر

او  گوی   ,   یئره

دوشونجه بیر قلم  اولا ...

یازا  اونی

                 قانا - قانا  !

 

                                 

                       ××××

قدر دانی

آرشیو وبلاگ

صفحات وبلاگ

مطالب اخیر

موضوعات وبلاگ

نویسندگان همکار

لینکستان