کاروان

کارگاه نقاشی پابلو پیکاسو

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٢٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/۸/٢۳

 

 

باران می بارد و

من می نویسم

انگار هیچ چیزی

برای من و تو تمامی ندارد !

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٢۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/۸/٤

اطلاعیه برگذاری نمایشگاه نقاشی در تهران... دعوت از سوی یک هنرمند

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:٠۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢۳

اطلاعیه ... دعوت از سوی یک هنرمند آذربایجانی ( ناهید برادران اسکندانی )

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:٠۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢۳

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٤۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢۳

عکس از آقای حسن ذوالفقاری ...

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:۱٥ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢٢

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:٢٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢۱

دستور !

 

کم کم 

کمرم خم می شود 

مقابل تو ...

دستور دل است !

 

 

 

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:۱۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢۱

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٤٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢۱

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٤٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٢٠

 

باد

دور سرم می چرخد و من

دست تو را

در همه چیز می بینم !

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:٠۱ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/٧/۱۸

 

تو

تنها

من

تنها

پنجره هم

پلک نمی زند !

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:۳٧ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/۸

مردسالاری

 

باد می برد مرا

به پیشگاه او 

باران می زند مرا

در پیشگاه او 

مرد پائیز شده

عاشق من !

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٥:٥٩ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٧

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٥٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٥

یادگاری

 

مانند پوکه ی فشنگ

مانده ام دست کودکان

یا که یادگاری قدیم

بر گردن مبارزان ! 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:٤۱ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٤

مومن

 

کافر نیستم

به تو

مومنی که

ورد زبانش

فقط خداست !

 

 

  

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:۳۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٤

آذرخش

 

آنقدر پرشدم از آتش مهر

وجودم آذرخش گشته است

باغبان رفته است و باغ

پائیز گشته است ... !

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٢۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٧/٤

دختری با گوشواره مروارید

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٦:٥٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٦/٢٧

داستان کوتاه : عبور ماه

مقابلم نشسته ای . ابتدا دستی به سر و صورت من و بعد به سر و صورت خودت می کشی . غبار که رفت تازه فهمیدم که چشمانت قرمز هست . شانه ی چوبی مدل قدیم را که از بازار سیاه خریده ای به موهای تازه رنگ شده ات می کشی و دستت آرام آرام تار موهای ریخته شده را از بین دندانه های شانه بیرون می آورد و در سطل پر از کاغذهای مچاله شده ی کنار تخت می اندازد . موهایت را روی سینه هایت رها میکنی و به من خیره میشوی . باد ملایمی تار موهایت را به رخ من می کشد . پا میشوی و شانه را میگذاری کنار قاصدک توی لیوان کریستال . قاصدک در برابر من دو تا میشود . لیوان و شانه هم ... و تو هم همیشه . او هم می آید . نه الان . نیمه شب که تو منتطرش نبودی . در آستانه می ایستد و به تو خیره میشود . بعد در برابرمن می ایستد و به ته ریش خود دستی می کشد . پشتش به تو هست و تو پشتت به من و من همیشه پشتم به دیوار هست . قاصدک را از لیوان برمیدارد و در نور ماه نگاهش می کند و دوباره داخل لیوان میگذارد . از صدای بهم خوردن دستش به لیوان از خواب می پری و ناباور نگاهش میکنی . چشمهایت هنوز خمار است و به سرعت به من نگاهی می اندازی و بعد به اون . چهار تا بودید بعدا در آغوش هم با من یکی می شوید . ماه به آرامی از خود عبور می کند !

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٤٦ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/٥/٢٥

چشم انداز

 

در چشم انداز دریا

پرنده ای پریده 

موجی غلطیده

نگاهی رفته است !

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:۱٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٥/٢٥

دومانلی تبریز !

 

تو  " رازهای سرزمین من " ی

در  " تبریز مه آلود " 

" کلنل " ی بی درجه 

در آنسوی مرز !

 

 

 کتاب رازهای سرزمین من ------------ نویسنده : رضا براهنی

کتاب تبریز مه آلود یا دومانلی تبریز  ----------  نویسنده : محمدسعید اردوبادی 

کتاب کلنل ------------ نویسنده : محمود دولت آبادی

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٢:٢٧ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/٥/۱۳

 

تبسم تو 

دانه ی خیس خورده است

در لبان تشنه ام !

 

 

 

 

 

 

 

ترجمه ی ترکی :

گولوشون

جیریق جیریق دوداقلاریما  

هوپان

 ایسلاق توخوم دور !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:٥٤ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/٧

 

 

خیال پاک من می آید به سوی تو

آب روان است بیت بیت شعر من 

موج میزند در تلاءلو ساحل روی تو  

دریا میشود در تشنگی شعر من !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٦:٢٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/٤

حکومت تو ...

 

گرمای تو

حکومت می کند

در شعر زمستان اخوان  !

 

 

 

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:۱٤ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/۳

 

لبخند ساختگی ژوکوند

تمامی عالم را برداشته است

پشت نگاهی خیس

مردی می گرید !

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۳٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/٢

 

دراز می کشم روی آسفالت تفتیده ی بام

و به ستارگان نگاه میکنم

که چون گل های وحشی سر از خاک شب در می آورند

و آرام  و رام می درخشند .

ماه نیست،

نمیدانم زیر پای او کدام نگاه نشسته است 

توی نگاه من اما

آفتابی نشسته است به پای من !

 

 



+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٠٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/٢

هایکو ...

 

چگونه میتوان

از او نگفت 

شعر من

زنده است !

 

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٥:۳٧ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/٤/۱

 

چشمهایم

پر میشود

از کمبود تو  !

 

 

 

ترجمه ی ترکی :

 گوزلریم

سنین آزلیغیندان

دولودور !

 


 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:۳٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/۱

 

ملتهب می شود

آغاز فصل, داغ

تو میرسی 

در تابستان, زمستان سرد من !

 

 

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:۳۸ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/۱

برای تو ...

سمفونی چایکوی من

بیداری گنجشک های صبح

درامتداد شجاعت عقاب است

سینه آسمان را از ته دل می شکافند !

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٥:٥۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/٤/۱

 

محدوده ی جغرافیایی,

باران امروز 

فقط چهره ی من بود!

 

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٤٧ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/۳/۳۱

همسفر

به دلتنگی تو 

سفر کردم

رفته ای بی همسفر !

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:٢٤ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/۳/۳۱

 

ذخیره ات

میکنم 

برای

روزهای

مبادا  !

 

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٢٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/۳/۳۱

 

روز بدی نبود

آواز پروانه ای سرگردان را

ضبط میکردم

برای گلی شب بو !

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٤۳ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۳/۳/۳٠

 

باد ویرانگر

دوباره می پیچد در سکوت شب

پاییز چه زود آمد !

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۳٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۳/۳/۳٠

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۳:۳٦ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۱٢/٢

گیسو

وقتی سکوت می کنی

صدای رشد موهایم را هم می شنوم

این گیسو

سر درازی خواهد داشت !

 

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:۱۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۱۱/۱۸

وهم

 

 

از گوش فریاد

به دشواری سکوت گذشتم

صدایم نکن هیچوقت !

 

 



 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٤:٤٠ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۸/٩

 

دنبال درمان است

 خواهد آورد

درد تازه ای

در کول !

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:۳۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۸/٩

 

از روییدن گلی گفتی

که با آن

پاییز بهار میشود

و در میرود دلتنگی ما 

 

خیلی وقت است

چیده ام آن را

برای تو

پر پر شده است

در انتظارت !

 

 

 


 

 

 




+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:٠٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۸/٩

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٥٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۸/٩

 

 

پشت سر پرندگان

سرود نسازیم 

آنها از دست ما کوچ کرده اند ...

 

 

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٠۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۸/٩

بحران

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:٥۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۱٧

 

سفری ست اندوهگین

از تو

به خودم

از سحر به شب

سراشیبی بی انتها

تاریکی

هراس

تنهایی ...

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:٢٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۱۱

از مولانا

 


 

 

 

 

 

 

 

ای عاشقان ، ای عاشقان

پیمانه را گم کرده ام

زان می که در پیمانه ها

اندر نگنجد خورده ام ...

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٤٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۱٠

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٢۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۱٠

نبرد

 

چه بیرحم است زمان

مثل دزد دریایی یک چشم !

با دو سرنیزه بزرگ و کوچک

فرو می رود در دو چشم هراسان من

امان از دست این ثانیه های موذی

که دور میزنند تند و تند

تا خط پایان

دقایق برتر عمر را ...

 

ته مانده ای از " من " است  

 تنها سلاح تن

در این نبرد دشوار

که می خواست زمانی

فاتح باشد زمانه ای را ...




+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۳:٢٥ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٩

با یادی از صمدبهرنگی

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:۱٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٧

 

 

 

       می توانم همه چیز را عوض کنم

                          خانه 

                          پنجره 

                     زمین و زمان

                         آسمان

                           کوه 

                          خودم 

                      و دنیایی را

 

                     اما نه قلبم را! 

           که آشیانه تو هست در آن ...


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۱٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٧

 

 

 

 

شاید داشتن یک ذهن زیبا خوب باشد ،

اما ؛

کشف یک قلب زیبا موهبت بزرگیست ...

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۱٤ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٧

...

 

 

یورقونلوخ آلیب جانیمی

گل آل !

اونی یوخ

جانیمی ...

 

 

ترجمه : خستگی گرفته است جانم را

           بیا بگیر

           آن را نه

           جانم را !


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٢:٢٠ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٦

آخرین دیدار

 

تماشایی بودیم غروب امروز درکنار چشمه

تصویر مارا خورشید بخارکرد در دل چشمه

آرزویمان مگر پیوستن به دل دریاها نبود ؟!

آخرین دیدار بود سیرنشدیم از دیدن چشمه


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٢٢ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۳

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:۳٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۳

نمی آید !

 

 

دیدم آمد !

امانیمه شب بود برگشت

برگشت او شبیه برگشت من بود  ...

همه خواب بودند

و نورهای مصنوعی آویزان و روشن

از زیر طاق استقبال رد شد و رفت

رفت تا وقتی همه بیدار باشند 

چراغ ها را نیمه شب خاموش کرد و رفت

رفت تا خواب هیچکس را به هم نزند

گفته بودند منتظرش هستند 

به دروغ بزرگ آنها خندید

خنده اش مثل خنده من بود به تو

می گویند خواب سحر شیرین است

در خواب تلخ سحر من ماندگارشد

عدالت و همراهی هم نداشت 

تنها آمده بود !!

تنها رفت ...

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٤۸ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۳

سروده ای از استاد امیر اولیائی ...

صداقت صبح 

یا شرارت شب 

این جهان را

چگونه باورکنم ؟

 

                                                                                   امیر اولیائی

                                                           

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:۱۳ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۳

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:۳۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٢

 


 

دلم می خواهد برگردم به فصل گذشته

فصل پائیز و جاده سرد و تنهایی گذشته 

دل یخ بسته ام از ظهور گرما آب میشود

دلی که بسته بودم به دل تو  درگذشته !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٥٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٢

بازی بچه ها

 

امیرعلی نمیخواست گرگ باشد . حق هم داشت !

دفعه قبل ، بچه های کوچک محله گفتند چون شکمش بزرگه و خودش هم تپل مپل ، میتونه گرگ خوبی باشه و اونها هم گوسفند  و امیر علی اون ها رابا هزار زحمت بگیره و بخوره .

امیرعلی لبهاشو ورچید و توپ بزرگش را توی بغل گرفت و تپید تو خونه شان . در را که بست داد زد : از این به بعد توپم را به هیچکدامتان نخواهم داد . بچه ها بغ کردند . بدون توپ او نمیتوانستند تعطیلات دلچسبی داشته باشند . عجب اشتباهی بزرگ کرده بودند . باید از دلش در می آوردند . روز بعد که امیرعلی آمد توپ در دستش نبود . اما قهر هم نبود . بهش گفتند فقط بره کوچکی باشه و بع بع کنه . امیرعلی خوشحال شد و خندید . رفت و توپش را زود آورد . بچه ها توی دلشان شاد شدند . توپ آنها را به هم جوش میزد .  قرار شد مهران گرگ باشه و بقیه گوسفند . مادر مهران دعواش کردکه چرا اون را گرگ کرده اند و خودشان را مظلوم ؟

بچه ها برای بازی گرگ و گوسفند به گرگی ظالم نیاز داشتند اما هیچکس قبول نمیکرد . همه میخواستند گوسفند و بره باشند . ابوالفضل با دوچرخه اش آمد و از روی پای یکی از بچه رد شد وخندید .

" بهش میاد این گرگ بشه . ببینید چقدر بیرحمانه پای بچه را عمدا له کرد "

 مادر یکی از بچه ها این حرف را زد و گوش ابوالفضل را کشید .  

از فردا ابوالفضل گرگ هاری شد و افتاد به جان گوسفندان و بره ها . بچه ها دیگر در کوچه  آفتابی نمی شدند . در حیاط خانه امیرعلی فوتبال بازی میکردند و یواش شوت میکردند مبادا گرگ بیاد سراغشان که تنها در کوچه دوچرخه سواری میکرد و صدای گرگ هار از خودش در می آورد !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٢٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/٢

نقاشی رنگ و روغن : سال 1375

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٢٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/٤/۱

برای بهاری که بهار نبود ...

بهاران را با وجود تو  باور کرده بودم

کویرها را با وجود تو بارور کرده بودم

پرپر زد و مرد رویای سبز در پیله خود

اشتباه را با اشتیاق باور کرده بودم !



 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:۳٩ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۳۱

ریشه های بامبو در قفس آب

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:۳٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۳۱

 

در زندگی زخمهایی هست که مثل خوره روح آدم را میخورد ...

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:٥٤ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۳۱

دیروز ها و امروزهای بارانی

 بارانی که دیروز بارید همه چیز داشت جز حس ! همه جا را خیس کرد و فوری تمام شد . فرصت نداد تا لحظه ای به آن که میبارد اندیشید . مثل رفیق نیمه راهی بود که دستم را پس زد و در رفت . پشت سرش هم یک رنگین کمان مانندی گذاشت اما اون هم زیبا نبود . بیرنگ و بی احساس بود . دلتنگی ام را زیاد کرد .


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:۳٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۳۱

...

 

تو را هیچکس نشناخت

من را هم هیچکس نشناخت

یک قلم ساده بود

تنها سمپات ما ...

او هم ما را نشناخت

وقتی محکوم شد

به حبس ابد !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٤٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۳۱

دستخط استاد شجریان در رثای استاد جلیل شهناز

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٥:٠٢ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۳٠

 

 

سرمیزنم به خلوت همان جایی که درآن زیستیم

سروده های دل انگیز تو و جایی که دیگرنیستیم

می نشینم کنار درختی که عکس آن بر آب است

فکر می کنم به اکنون ما و آنی که دیگر نیستیم !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٤٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۳٠

...

دوباره برمیگردم در قفس تنهایی خود

بال و پری نمی زنم  برای رهایی خود

همسفری در پیچ و خم جاده تمام شد

آخرسفر مرگ بود در جهت نهایی خود

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:٤۸ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢۸

داستان کوتاه : یک روز معمولی !

 

جفت پاهایش را دراز میکند روبروی خودش و می گوید :

باور که نمی کنید چه دردی دارم .

بعد زل میزند به نوک انگشتان پاهای خشک شده و استخوانی اش . رنگ ناخنهایش حنایی تیره و به چهره پیرزنانی شبیه هست که روبند زده اند .

" شبها هم نمیتونم بخوابم . تا سپیده میزند و صدای اذان میاد ، خوابم میگیرد . "

طوری به انگشتانش نگاه می کند که انگار با آنها حرف میزند نه با من که ظرف میشورم .

برمی گردم طرفش و می گویم : تقصیر خودته . اون همه مسکن های خارجی گران قیمت و نایاب ...

نمیگذارد حرفم را تمام کنم . اخمی به ابرویش میزند و به تلخی یک اخم می گوید :

آن زهرمارها !؟  همش را دور انداختم . اون سبزها را که اندازه عدس است وقتی میخورم صبح تا شب پاهایم به هم گره میخورند و سرم روی متکا می ماند . نمیخوابم که ،  همش خمیازه می کشم و کم می ماند چانه ام از جا دربیاد .  انگار بدنم مال خودم نیست پخش شده این گوشه و آن گوشه . بی غیرت میشم با خوردن آنها ! حتی پاشم یه چایی هم دم کنم نمیتونم ... یکی هم که میخواد بریزه بذاره جلوم فکر میکنم فحش را با چایی دم کرده به خوردم میده   ... دارو چیه ؟

منظورش از"  یکی  " ، عروس هایش هست و گاهگاهی ماها . هیچوقت بطور مستقیم از هیچکس نام نمی برد . اما طوری می گوید که همه می فهمند منظورش کیه ! ...

به کپسول های فیروزه ای رنگ من که روی میز ناهارخوری هست چنان نگاهی می کند که دشمن به دشمن اش چنان نگاهی نمی کند . بعد به من که جا ظرفی را با وایتکس تمیز می کنم نگاهی می کند و سرش را چنان تکان می دهد که انگار مرده ام و به عزایم نشسته است .

یکی از کپسول هایم روی میز همچنان دست نخورده مانده است  انگار خودش ، خودش را خورده و صدها سال آزگار خوابش برده است .یادم رفته راس ساعت ده صبح بخورم .

: اون را  بردار بنداز تو آشغال ، بچه مچه ای میاد خونه ت ، میذاره تو دهنش . شما چرا اینقدر حواستان پرته ؟ همه تان اینطوری اید بخدا ! فکر می کنن اسمارتیزه  ها ...

 با دست خیس برمیدارم و برای جلب رضایت اون پرت می کنم بین کاغذپاره هایی که تو سطل هست  . می گویم :

" ببین ، خاطرت جمع باشه  انداختم دور "

اما اون  خاطر جم نیست . میگه رنگش جلب توجه می کنه باید توی کاغذ بپیچم و از دید همه دورش کنم . انگار بمب اتمی یه که باید قائم بکنم  . با دستم فشار میدم بین کاغذها .

هم وسواسش به من سرایت می کند و هم  ترسش . نکنه واقعا خطری باشه برای دیگران . دوباره از بین کاغذها درمیارم و محتوایش را در ظرفشوئی خالی می کنم . پوسته اش در دست خیسم به دستم می چسبد و حالت خمیری پیدا می کند .

می گویم : عجب از خرده گیری های تو ! حالم به هم خورد ... اه ! چشمهایش را می سراند . می گویم :

" اگر بفهمد داروهاتو نمیخوری و درد می کشی خودت میدونی که چقدر عصبانی میشه "

گفت : خودش میدونه اما به رویش نمی آورد . بعد دستهای خشک اش را به پاهای خشک اش می کشد .

" بهش نگی ها داروهامو نمی خورم  حوصله ندارم بازجویی بکنه منو "

می گویم : خوب شد یادم انداختی . دلم برایش تنگ شد . تا اینجارو تمیزکنم میرم بعدش یه زنگی بهش میزنم و حالشو می پرسم . برای دیدن پسرش هم دلم تنگ شده ...

" چه عجب ! خوب شد حالا من به یادت انداختم . مثل شماها آدمی ندیدم !! خیلی به هم بی تفاوت و سرد هستید . جماعت را ببینید ... دائم با همند . میرن ، میان و به هم سر می زنند . شماها نمیدونم که چه جوری هستین ؟

از مصطفی خبر دار ی ؟

حرصم میگیرد .

" آخه اون از من باید خبر داشته باشه یا من از اون ؟ " 

و دستهایم را با دستمالی خشک می کنم .

غرغرش که شروع میشه می فهمم که نباید هیچ پاسخی بدهم . دفعه قبل که گفتم : تقصیر از ماها نیست ، تقصیر شما بزرگتراست گریه اش گرفت  و فورا با بغضی همیشگی گفت :

به آژانس زنگ بزن ، میرم تو خرابه خودم . اونجا بهتر از همه جاست !

بی تفاوتی منو که می بیند ،  افرا را صدامیزند  :

" دختر ! پاشو بیا یه زنگ بزن آژانس . وسایلم را هم بیار . زودباش ...  هی میگم بشین تو خونه خودت ،  حیا ندارم که . مردم از بس منت این و آن را کشیدم " .

این و آن هم من بودم . به افرا اشاره می کنم نشنیده بگیره . می نشینم در صندلی مخصوص تلفن و شماره ای را میگیرم .نگاهش با نگرانی در تعقیب منست .

می خندم :

ناراحت نشو ! به آژانس زنگ نمیزنم به پسرت زنگ میزنم . نه خوشحال میشود و نه ناراحت . از سرجایش بلند میشود و می آید طرف من .

" یه ذره جا بده منم صداشو بشنوم ، خوب شد به یادت انداختم "

گوشی در دستم می لرزد .

" بپرس ببین زنش واقعا طلاق میخواد یا بازی اش میده " ؟ همه شان بلا _ آتش شدن افتادند به جان برادرانت . به این یکی هم آنقدر خوب - خوب گفتیم به ما شک کرد !

میگویم : به مصطفی زنگ نمیزنم میدونی که اون یا در اردبیله پیش درویش ها یا در تهران پیش پیر ! و موبایلش همیشه برای ما خاموشه ...

دستش را به دیوار تکیه میده و از جایش برمیخیزد . کنار من " جا " برای نشستن اون تنگ هست . لگنش فورا درد میگیرد .

دارم با صدوق حرف میزنم .سلام و احوالپرسی که می کنم یادآوری میکنم :

مادر خونه ی ماست نگرانش نباش . خودم آوردمش خودم هم میبرمش . دلمه درست کرده ام ، برای تو هم مقداری نگهداشته ام سر راهت بیا ببر . میای امروز ؟

" نه ، امروز نه ! کلی کار دارم . صبح اداره ، بعدازظهر دانشگاه و تا شب هم درمانگاه .

" چه خبره ته ؟ میخوای خودتو بکشی مگه ؟"

اهمیتی به حرفم نمیدهد . فقط می گوید :

خواستی اگر میام و به خانه اش میبرم . اگر حوصله ات را برده بگو .

 

هیچی نمیگویم . گوشش را به گوشی تلفن چسبانده تا حرفامون را بشنوه . کم مانده چانه اش بره تو دهنم . صدا خاموش میشود . سیم تلفن از پشت آن جدا شده است .

غرولند میزند :

هیچکدام از وسایلتان درست نیستند . بروید ببینید خانه های مردم را . هر یه ماه وسایل عوض می کنند . اینم وسایل شماها . سنشان از سن من بیشتره .

می نشیند روی پتویی که مقابل آشپزخانه انداخته ام . هیچوقت مثل مادر شوهرم نمی رود روی مبل ینشیند یا روی فرش یا لم بدهد به بالش یا مخده . به عمد می نشیند روی موکت یا موزائیک آشپزخانه تا التماسش کنم پاشود و زیرش یک فرش کوچک یا پتوی ضخیم بیندازم .

" به صدوق گفتی فردا بیاد منو ببره ؟ "

کفرم در میاد . الان آمده و هنوز نیامده دلش هوای خانه اش را کرده است .

" نه نگفتم ! خودت که شنیدی . میگه سرم

شلوغه "


 آره میدونم ! این همه اضافه کاری ها فقط بخاطر منه . بیچاره بخاطر من داره  خودشو به آب و آتش میزنه . اون یکی ها هم زورشان میاد لااقل اون کانال " هاشیم آغا " را درست کنند . خوبه که میدونند تنها دل مشغولی ام همین تلویزیون هست . بخدا اگر درستش نکنند میروم چند روز ی را در خانه شان میمانم . چند شب که بمانم آدم میشوند و فورا میان و درستش می کنند . "

راست هم می گوید . تقصیر را به گردن زمانه نمی اندازد ، می گوید : از بس که بی عاطفه هستید . یک روز شما هم پیر میشوید مثل من . کاش نمیرم و روزگار همه تان را ببینم . با این بچه هاتون .

به خاطر افرا ، صدایش را کمی پایین می آورد . افرا شنیده است و از دیدن سریال منصرف میشود و با کوبیدن در  ، می شنوم که در اطاقش ، می گوید : بازهم پیدایش شد . آرامش که نداریم ... همش کار این مامانه . مثلا دلش هوای اونو کرده بود .

اوایل که تنهایی خیلی زجرش میداد نقشه کشیدند تا بچه گربه ای را پیدا بکنند و با اون سرش را مشغول  بکنند اما بعد منصرف شدند و گفتند برای بچه هاشون که مدام می رفتند اونجا ، موهایش مضره .

بعدها گفتند خرگوش خوبه . اما مادر اجازه نداد .

" لازم نیست به خانه من چیزهای شگون دار بیارین . آمد _ نیامد داره "

از فکر آن هم منصرف شدند. خودشان هم ترس برشان داشت .

کوچکتره گفت : آنقدر دانشجوی دختر دلشان میخواد خانه ای با امنیت گیرشان بیاد . یکی پیدا کنید بیاد پیش این !

" آره دیگه فقط مونده بود این یکی ! بخاطر یک جفت گوشواره طلا نیمه شب سرم را ببرد و در برود . تو رو خدا بذارین تنها بمونم همین تلویزیون برام بسه و پنجره ای که سرم را از آن بیرون بکنم و نفسی  بکشم .در این مواقع ، عروس هایش هیچگونه نظری نمیدادند  و لبهایشان به هم چفت میشد . اما لباسهایشان هم بر تنشان رقاصی میکرد .  قضیه به جایی ختم نمیشد که مثلا نوبتی پیش یکی بمونه . تا حرف نوبت میشد همه نوبت به نوبت جیم میشدند . یکی به مدرسه اش میرفت . یکی کهنه بچه اش را باز و بسته میکرد .

دیگری از بداخلاقی شوهرش تعریف میکرد

. در قبال این حرفها و رفتارها  می گفت :

" بخدا فقط روز مرگ خودم را نمیدانم چه روزیست اگر همه تان را نشناسم گیسم را بیهوده سفید نکرده ام  "

سیاست بلد نبود و وقتی چنین سخنانی می گفت دو رو برش خالی تراز قبل  میشد . هیچکس حوصله نداشت قندش بره بالا یا فشارش بیفته پایین .

 وقتی  همه  " حرف"  می زنند فقط  صدوق است که " عمل"  می کند . صدوق " همه "  نیست . منجی او هست . او را قاطی بقیه نمی کند  . تمامی زنجیرهای کلفت و بسته او را صدوق پاره  می کند .

" در بچگی بهش می گفتیم سیسقا  ! آتقدر اسهال میکرد که سرش از تنش بزرگتر بود حیوونکی بچه ام "

این حرف را که گفت کف دستش را بر روی دست دیگرش زد . چشمانش تر شده بود .

" حیوونکی از همان موقع کودکی بلاکش  بود . تا از در خانه رد میشد اول شکمش که ورم کرده بود دیده میشد بعد گردن دراز و لاغرش و چشم هایش که از فرط بیماری دو -دو میزد . پدرت خیلی غصه میخورد . همش میبرد اون دکتر و این دکتر . بالاخره خوب شد اما ضعیف ماند تا مدت ها ."

از کلمه " ضعیف " او خوشم نمیاد که در مورد صدوق بگه . ناراحت میشم .

" مامان ، صدوق پهلوان خانواده که نه ، پهلوان یک دنیا هست . "

می گوید : تشنه ام از بس حرف زدم .

" گل گاوزبان دم کرده ام بیارم یه کم بخور که برای اعصابت هم بهتره "

سرش را بالا میبرد . 

 " نمیخوام !  "

شام کوکو درست کنم برات ؟ کوکوی سبزی تازه ؟

سکوت کرده است و در عالمی دیگر هست انگار . یادم میاد که تخم مرغ براش ضرر داره و بقول خودش تا دوساعت می مونه تو دستشوئی .

" اگر آش ماست درست میکردی بهتر بود . هم برای خودت خوبه هم برای بچه هات . یه عالم ویتامین داره . بهتر از این ویتامین های مصنوعی است که تو حلق بچه هات میریزی . رنگ و رختون را باز می کنه تره ی کوهی ... برو بخر باهم  تمیزش کنیم .

زانوهایم بدجوری درد می کنه . دستم را که می کشم زانوهایم و ماساژ میدهم با پمادی که عکس فلفل قرمزی روی آن هست می فهمد که ناراحتی ام بهتر نشده .

" آنقدر رفتی به این کوه های بلند ،  خودتو توی درد سر انداختی . چقدر گفتم نرو "

سرش را مظلومانه پایین می اندازه . فکرش دوباره میره به یه جای دیگر ...

" آش درست کردی سهم صدوق هم بذار کنار . اونم خیلی دوست داره . "

میگویم : نه ، برای اون نه .یادم نبود اصلا . بهش گفتم اما اشتباه کردم . میدونی که

زنش خوشش نمیاد براشون غذایی

بفرستم . شنیدی که بار آخر بهم چی گفت

؟ گفت خودمم یه زنم و بلدم برای همسرم

غذا بپزم . یادت نیست ؟ دوست داری

بازهم بخاطر یکی دو لقمه غذا همه توی

دردسر بیفتن ؟ درد خودمان برای خودمان

بسه بخدا . کی حوصله داره باز هم جلسه

بذارن ، مذاکره کنن برای آشتی دادن اینها

که قهرشان یک سال طول می کشه ؟ 

و با چاقو تره ها را که پسرم خریده ، خرد

می کنم .

" آره راست میگی ! اینقدر که از زن اونها می ترسید از خدا نمی ترسید . برای همین سوارتان شدند . شماها شدید مرد ذلیل ، برادرانت هم شدند زن ذلیل ...

چاقو دستم را میبرد و خونی سرخ قطره قطره بر روی سبزی ها می ریزد  .

مادر ،  دست و پایش را گم می کند .

" همش تقصیر خودته . مثل اینکه سر پدرتو میبری !"

دادمیزنم : افرا یه چسب بیار و به آژانس زنگ بزن ... زودباش دختر

افرا از اطاقش ، خواب آلود بیرون میاد و بی حوصله می گوید :

کجا میری با این وضع دستت ؟

گریه امانم را بریده است . بریده بریده می

گویم :  " گورستان " !

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:۳٠ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٦

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٢٠ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٦

 

 

کنار بزن

پرده باران را

از برابر دیدگانت ...

 سبز نمیشوم اگر

خورشید نگاهت

نتابد بر من !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۳:٠٧ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٦

حجم انسان در پهنای زندگی : کارهنری دختر خودم ...

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:۳٠ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٥

 

 

باز هم سردرد ! شعاع تیز خورشید که در سرم نشست کار خودش را کرد . مجله ای بومی می خریدم اما خیلی معطل شدم تا در بین آن همه مجله های متنوع ، یکی را بنابر نیازم انتخاب بکنم . البته تا اون یکی را هم انتخاب کنم آن یکی ها را هم که ورق _ ورق میزدم ، تیتر مطالبشان را خواندم !..

فروشنده اعتراض کرد : خانم ، لطفا ورق نزنید . هر کسی میاد یه ورق آخرش را که قسمت فال هست نگاه می کنه و میخونه و نمیخره هم !

گفتم : فالش کجاست ؟ من که نمی بینم ! گفت : آخرش دیگه ... ! 

کنجکاوم کرد . به ماه تولد خود نگاهی کردم و از آن  پیشگوئی عقم گرفت : تا چند ماه دیگر صاحب یک بچه دیگرهم میشدم !

حالتی از گیجی و تهوع وقتی سراغم میاد می فهمم که اوضاع خراب هست و باید خودم را بستری کنم . بعد از مدت ها دردسرهای سردرد ، پزشک معالج خودم شده ام .

هرچه زودتر باید به خانه برسم ، در یک اطاق تاریک حبس بشوم و تا برطرف بشه چندین ساعت باید تحمل هم داشته باشم . به قرص کدئین که فکر می کنم یادم میاد بار آخر ورق خالی آن را پرت کردم تو سطل زباله . داروخانه نزدیک بود . پیرمرد سفیدپوشی پشت پیشخوان بود . با اکراه یک بسته ای داد و به فارسی گفت : مشابه اون هست . دارو نمیاد که !

گفتم : اصل خودش تا چند ساعت هم تاثیر نمیکنه مشابه اش که اصلا تاثیر نمی کنه ؟ بدش آمد و دارو را از روی پیشخوان برداشت و پولم را  پس داد . گفت : برین  هلال اهمر ، شاید اونجا پیدا کنی .

اون هم تحریم بومی را بلد شده بود !

به نظرم تحمل درد بهتر از داروی تحمیلی بود که مشابه نام داشت !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:٢٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٤

 

 

تعطیلات آغاز شد

خواهم خفت

از امروز !

گرانی خواب که نیست ...


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:۱٧ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٤

...

تکرار اشتباه ،

حماقتی عظیم است

که در برابرش تعظیم می کنیم !

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٦:۳٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٤

داستان کوتاه

موهاشو نوازش می کنم .

با خودم می گویم کاش بگه بس است ، خسته شدی ...    اما نمیگه . مثل بچه گربه ای که از نوازش خوشش می آید از این دنده به آن دنده می غلطه و میگه : عجب آرامشی ! نیم ساعت هم این کارو بکنی ، خوابم برده بخدا .

خوابش نمی آید که هیچ ،  سوال پیچم می کند : دوستت از چی حرف میزد ، برام بگو ! با بیحوصلگی گفتم : هیچی بابا . همینطوری !

خواب آلود و بیدار گفت : اون همه صحبت کردین یعنی هیچی ؟ توروخدا بهم بگو ! یه مقدارگوش کنم خوابم میبره .

_  پس خوب گوش کن و وسط حرفم نپر و سوال هم نپرس . آنوقت حواسم پرت میشه از موضوع اصلی   ...

گفت : خیلی خوب ! فقط با عجله و خلاصه وار نگو که زودتر از دستم دربری ! حواسم هست با اینکه چشمام بسته است !

_  از تو پرسید و از حال همه اول ... بعد از بیماری دخترش گفت و گفت که قراره دوماه دیگه بازم بستری بشه و گفت باز هم همسرش نصف هفته را در یه شهر دیگر است و اون با دخترش مجبوره تا اومدن اون دندان روی جگر بذاره ولی با اینحال عادت کرده به نصف بودن و نصف نبودن او "  و ...

چرخید طرف من و گفت : اگر همسر من یه شب ، فقط یه شب بره یه جای دیگه و غیبت داشته باشه اصلا تحملش نمیکنم . من قلبم سیاهه ! میدونی که . هزار جور فکر به مغزم میاد که با کیه و پیش کیه ... بیچاره دوست تو . بعد دوباره چرخید و گفت : یه کم آروم ! چرا موهامو می کشی . دردم میاد .

خب بعد چی گفت ؟ کلی نگو مثل داستان کوتاه ! هرچی گفته ذره به ذره اش را بگو . با حوصله !!

_ گفت که نگران شغلش هم هست . آخه مجبوره وقتی به یه جای دیگه که دوره و اسباب کشی کنه نمیتونه سر وقت ، سر کارش حاضر باشه . مهد بچه هم هست باید اونم بذاره تو مهد و کلی مکافات . تازه میخواد یه بچه دیگه هم بیاره که پیوند مغز استخوان بکنند از این یکی به اون بچه که بیماره اما نمیتونه دوباره بارداربشه .

گفت : چرا نمیتونه ؟ پس اون اولی چطور شده ؟

گفتم : فیبروم داره و نمیتونه . باید مدتها معالجه بشه و دارو بخوره . معلوم هم نیست مشکل از خودشه یا همسرش . همسرش هم قبول نمیکنه تست بده و همش بهانه میاره که این یکی هم برایمان اضافه هست با مشکلی که با بوجود آوردنش براش پیش آوردیم .

گفت : می میره ؟

_  علم پیشرفت کرده معلوم نیست . به این زیاد فکر نکن ...

تا مدتی سکوت کرد و لحظه ای بعد حس کردم یه چیز گرمی لای انگشتانم رفت که لای موهایش بازی میکرد .

بیصدا گریه میکرد و غمگین گفت :

دیگه نگو هیچی ! خوابم پرید .

 

 

_  الان برم بخوابم  ؟

دخترم شانه بالا انداخت و بینی اش را بالا کشید ...

 

 

 

 


 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:۱۸ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٢

ایمان

غصه من ،

آنهایی هستند

که وقتی رفتند

برنمیگردند هیچوقت...

 

 غصه تو را اگر نمیخورم

عجیب نیست

تو از پیش من

نمی روی هرگز

که برنگردی هم !

 




+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۱٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٢

 

پا میگذارم روی قلب خود

اینجا نیست

 پر کشیده است از قفس من !

 

 

 

 


 





+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۸:٥٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢۱

تبریک

 

بیست خرداد ، روز تولد دوست عزیزی از سرزمین مهربانی و گرم خوزستان است :

                           خاتون ! 

     از همینجا برای ایشان بهترین ها را

                         آرزومندم ...

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۳٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢۱

دقابقی مانده به سحر

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٢٩ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٠

 

 

حرفی ندارم مثل هرشب 

گوش می دهم تا سحر

به حرف های دلم

نه او

نه من

خوابمان نمی برد امشب !


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٥٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٠

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:۳۸ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/٢٠

...

مرگ عاشق هرزه گی مرگ هرزه عاشقی ست

مرگ خالق خلق او ،  مرگ خلق هم خالق است

زندگی در رقص خود همدست سوگ و مرگ هست 

مرگ  زن در  خودزنی  ، مرگ مرد  نامردی است  !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٩:٠٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱٩

 

 

 

تنها بمانیم ، تنها

جاده ها برای پیوستن نیست

راه بندان گسستن است !

 

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٥٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱٩

ایستادگی

می ایستم !

نه روی قله هایی که

سایه بانش آسمان است

روی حرفم می ایستم

که سایه بانش دل است !


دیدم گریه عقابی را

وقتی کوه اقامت را می کندند

در زیر پایش ...

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٠٧ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱٩

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:۱٩ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱۸

...

شکایت همه خلق از دست هم است

شکایت من  اما ، از دست  من  است

بیرون میرود یاد وفادار تو  کم کم از دل

حکایت مستی ام که شاکی می است !

 

 

 

 

 


+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٦:٥٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱۸

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٢:٥۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱۸

تبریک سالروز ازدواج دوست خوبم خاتون

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٤٠ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱٧

حماسه

هرسال در مراسم سم پاشی

هزاران هزار سوسک فرار می کنند

و تنها بندرت از آنها می میرند

اما در بزرگداشت چنین حماسه ای

زنبورهای نشئه ی گلها را

 می ریزند بر زمین

و هلهله می کنند !

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:۱٢ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱٧

هجوم گیره ها ... طراحی خط خطی ........... 1384

باران ممنوع است ...

 

 

ابتذال ...

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱٠:٢٧ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٢/۳/۱٧

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir