کاروان

مدال ماه

مدال دایره و طلای مادر توی مشتم بود . دور حوض بزرگ و پر از آب می چرخیدم و با هرلحظه نگاه به نور و برق آن چشمانم آب می افتاد . هوا تاریک شده بود ومن همچنان میدویدم و خورشید سینه مادر توی دستم عرق کرده بود . زنگ در خانه زده شد . بدنم لرزید و ترس برم داشت . مدال از دستم پرید و افتاد توی آب . در برزخ تاریکی و وحشت وارد حوض شدم . پاهایم در لجن آن لغزید و با صورت توی آب افتادم .

ماه با وحشت موج آب هزاران هزار ستاره شد ومن در تقلا دایره ای فلزی را درکف دستم حس کردم و برداشتم . حباب- حباب نور از چشمهایم خارج میشد و نامادری دستش را از روی زنگ خانه برنمیداشت .

در آسمان چشمان باز خشکیده ام  دو تا ماه به درخشندگی مدال مادرم برق میزد .................

نظرات ()

من : تو با خورشید ارتباط داری بگو حقیقت را بیفروزد ... علاقمند به نوشتن داستان ، شعر ، نمایشنامه نویسی و فیلمنامه ... عکاس و مربی نقاشی ... دیپلم اقتصاد ... زادگاه : اهر ارسباران ( آذربایجان شرقی )
پروفایل کبرا پورپیغمبر ( آذر )
ایمیل مدیر وبلاگ

آرشیو وبلاگ

صفحات وبلاگ

مطالب اخیر

موضوعات وبلاگ

نویسندگان همکار

لینکستان

دانلود آهنگ جدید