کاروان

آیه دگم

اولین سنگی که خورد

از پشت بام سایه ای آغاز شد .

با نگاه هرزه ای

ناموس او آماج شد .

دومین و سومین و صدکلوخ

بعد آن یک اعتراف صادقانه

برسرش آوار شد .

سنگ بیگانه توهم آفرید بدنام شد

سنگ های آشنایان بانی هر نام شد ...

...........

خندقی کندند به طول چاه جان

تا کمر بستند دستش را به ران

با نگاه خسته چون انسان محکوم خدا

شد گیوتین تنش آن آیه سنگ قرآن .

............

هرکسی سنگی به دستش

" لعنتی " تف میکرد

حال تا نوبت رسد بر او

" خدا ... شکر " میکرد !

........

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱۱:٥٥ ‎ب.ظ ; ۱۳٩۱/۱/٢۱