کاروان

زنی برای تمام فصول

چندین فصل پیش بود ...

دقیقا یادم نیست !

هوس کودکی هایم را کردم

وقتی ویار شاخه های مدهوش را

در درخت توت جوان دیدم .

طنابم برای کاری آماده بود

اما برای پهن کردن رخت نبود

مطمئنا ...... !

از درخت آویزان کردم تاب خیالم را

به زیر خاک می رفت پاهایم .

کودکی شدم در آغوش پنجه ترس

بغل کردم فصول را

با چشم بسته !

پاره شد طناب قطور

یادم افتاد

بریده بود طناب را

سماجت گردنم !

چند فصل پیش ... !

باز خون دماغ چهارفصل شدم

از قطرات کال توت قرمز

زیر درخت متهوع .

چندشم شد از:

زنی برای تمام فصول !

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٢۱ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۱/۱/۱٧