دو تن به از یک تن اند . زیرا پاداش نیکویی برای رنجشان خواهند یافت .
چون هرگاه یکی از پا افتد دیگری وی را برپا بدارد :
اما وای بر آن که تنها افتد ...
زیرا کسی را نخواهد داشت که در برخاستن وی را یاری دهد .
از : صادق چوبک
+
کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:۳٦ ق.ظ ; ۱۳٩۱/۱/۱٥