کاروان

 

دو تن به از یک تن اند . زیرا پاداش نیکویی برای رنجشان خواهند یافت .

چون هرگاه یکی از پا افتد دیگری وی را برپا بدارد :

اما وای بر آن که تنها افتد ...

زیرا کسی را نخواهد داشت که در برخاستن وی را یاری دهد .

                                    

                                   از : صادق چوبک

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:۳٦ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۱/۱/۱٥

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir