کاروان

داستان کوتاه ( آخرین بوسه )

کانال مشهوری , ازدواج باشکوهی را نشان می دهد .  شاهزاده ای با یک  دختر عادی عهد می بندند که فقط مرگ آنها را از هم جدا کند .

عروس در لباس سپید  , چون سیندرلای خوشبخت و داماد در لباسی مانند شوالیه ها ,  دهان جهانیان را به حیرت باز می کنند . دیدن بوسه ی مرسوم آنها در آخر مراسم سه - چهار ساعته  , بیننده را هم می کشد و هم جلوی تلویزیون میخکوب می کند . در قسمت آواز خوانی کلیسا که فرصتی برای چرت زدن منتظران هست  , به کانال دیگری می زنم .....

خبر  راجع به فرار نزدیک به 500 زندانی است که در جهان به  " طالبان " مشهورند ! هنوز پلیس و ارتش در جست و جوی آنهاست که برمی گردم به مراسم ازدواج ...... قیافه ی اکثر  زنها در زیر کلاههای بزرگ معلوم نیست . مستر بین  و دیوید بکام هم در میان مهمانان هستند و طوری قدم برمیدارند که انگار تروریستی اسلحه را پشت سرشان گرفته و به سکوت وادارشان کرده اند .  البته حالتشان اینطوریه و الا پشت سرشان دو خانم متشخص که قیا فه شان زیر کلاههای بزرگ اصلا معلوم نیست  , خودنمایی می کنند . از این تعداد 600 نفر دعوت به شام هستند ولی به علت نامعلومی نزدیک به500 صندلی خالیست .

دو سه روز دیگر  , داماد در اعتراضی به  سنت شکنی عروس که با بوسه ای اضافی , ملکه مادر را عصبانی کرده  , اسلحه را می کشد وعروس را می کشد  ! تلویزیون باز است و خبر کشته شدن  " بن لادن " را می دهد . داماد به حالت خبردار رو به تصویر مردی ریشو و لاغر , پایش را روی جنازه عروس می گذارد وبا سلامی نظامی  , داد می زند : ...... راهت ادامه دارد ! 

زیبای خفته , چشمانش باز و دهانش را محکم بسته است  !

                                ×××××××                         

 

                                                            اردیبهشت  90

                                                             

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:۳٤ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٠/٤/۳۱

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir