کاروان

قله

مدتهاست می آید

برای تسخیر من !

با کوله بار رنگارنگ ننگ .

هربار با احتیاط

بر صخره هایم گام برمیدارد

وبا ترس از لغزیدن روی ریگ های ریز و درشت

چشم های حریص خودرا

بر من می دوزد

که در غروبی دلتنگ و سرخ فام

بسیار پر بنفشه جلوه می کند !

***

هر بار که می آید

پرچم های غاصبانی را می بیند

که پاره پاره در راه مانده اند .

با غیظ ی شدید

بر زمین سخت

لگدی می کوبد

و آه خود را

بر دامنه ام می گسترد !

***

در شب و روزهایی که این چنین برمیگردد

میدانم دوباره به هوسی فاتحانه

خواهد آمد ... !

پرچم های واژگون

در دامنه های بیکرانم

همچون مترسکان ژنده پوش

در امواج نفسم می لرزند !

***

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:٥٥ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/۱٢/۱٩