کاروان

پرواز برای هر پرنده ای ، طبیعی ترین حرکت و راه رفتن برای هر انسانی ، عادی ترین رفتار است . اما پرنده ای که با پر و بال شکسته و خونین ، آسمان ها را سیر می کند و انسانی که با دست و پاهای شکسته و خونین و بسته به غل و زنجیر ، راه میرود و افتادن را برنمی تابد ، پرواز و گامی استوار برداشتن ، معنای دیگری ، همپای عروج دارد