کاروان

درختان ( شعر )

برای درختان .........

باد و سرمای پائیز

بهانه ی دیوانگی ست

برای سودن شاخه هایشان به هم

و دست دادن عاشقانه ی پنجه خشک برگها

در دم واپسین افتادن !

****

دیری نخواهدپایید

که با عشوه ای غمازانه

_ خمیازه خواهند کشید -

و در آغوش هم خواهندخفت

ریشه هایشان در زیر خاک

...... مخفیانه !!

و تنه ی عریانشان را

به شرمی فریبکارانه

کش و قوس خواهند داد

چون دخترکانی تازه قدکشیده

که چادر عروسیشان را میدوزند

- برای نوروز -

****

عریان میشوند

در باد پائیز رخوت

و می لرزند و خمیازه می کشند مرتعشانه

تا تنشان را

آلوده ی خوابی ابد کنند

.......... بی بهانه !

****

لخت می شوند

از رخت سرمای رعشه

و در هماغوشی با سایه ی خود

چادر سیاه تنهایی را

به سر می کنند انگار

در انتظار زمستانی سرد

- خودسرانه - !!

****

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:۳٧ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/۸/٩