کاروان

در زندان

در استانبول

در حیاط زندان

و در روزانه ی آفتابی زمستان

                  پس از باران

آنگاه که ابرها ، دیوارها ، سفال های سرخ

                  و چهره ی من

در آبچاله های زمین می لرزند

اندیشیدم : چه مرد است

              چه نامرد است

                   بشریت !

زیر تمامی ثقل هرآنچه قدرت است

                   هر آنچه ضعف است

به جهان اندیشیدم

            به کشورم

               و به تو .

 

+   کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ۱:٢٢ ‎ق.ظ ; ۱۳٩۱/٦/۱٩

design by macromediax ; Powered by PersianBlog.ir