کندوهای کوهستانی سینه ام

پر می شوند دم سحر

تا خالی بشوند در شبانه های تو

پروانه ها دوستان منند

گلها رفیقان تو 

ما محشور طبیعتیم !

 

 

 

نوشته شده در ۱۳٩۳/٥/٦ساعت ٧:۱٩ ‎ب.ظ توسط کبرا پورپیغمبر ( آذر ) نظرات ()